بررسی آمادگی هوازی در کودکان

این مقاله مروری یک بررسی کوتاه در مورد مفاهیم vo۲max و آمادگی هوازی در کودکان بر اساس مطالعات و پژوهش های جدید در این زمینه است. در سال های اخیر، آمادگی قلبی- تنفسی کودکان به طور قابل توجهی کاهش یافته است.آمادگی قلبی تنفسی یک جز مهم سلامت مربوط به آمادگی جسمانی بوده که به طور عمده توسط فعالیت بدنی تعیین می گردد. آمادگی هوازی در کودکان مربوط به توانایی سیستم های گردش خون و تنفس برای تامین سوخت در طول اجرای فعالیت بدنی پایدار و حذف محصولات متابولیکی پس از مصرف سوخت در عضلات اسکلتی است. به نظر می رسد همه عوامل تعیین کننده آمادگی هوازی بسته به شخص، در کودکان در مقایسه با بزرگسالان تفاوت چندانی نداشته باشد. تنها بعد اضافی هنگام کودکی، رشد آمادگی هوازی ، چه به لحاظ فیزیولوژیکی و چه عملکردی، و عوامل تعیین کننده بین فردی است که ممکن است متفاوت از ابعاد دیگر و تعیین کننده تغییرات بین فردی باشد.سطح آمادگی هوازی در کودکی از این لحاظ حائز اهمیت است که با میزان خطرات بالقوه بیماری قلبی عروقی در بزرگسالی همراه است و همچنین بر عملکرد روانی(کاهش افسردگی و اضطراب) و عملکرد شناختی(به عنوان مثال عملکرد تحصیلی) کودکان تاثیر بسزایی دارد.تنوع گسترده در تفاوتهای فردی و همچنین محدودیت های روش شناسی، باعث محدود کردن تفسیر داده های حداکثر اکسیژن مصرفی با توجه به آمادگی فردی، تجویز تمرینات و نظارت برپاسخ های تمرینات ورزشی در کودکان گردیده است . از مهمترین عوامل موثر در تعیین میزان حداکثر اکسیژن مصرفی می توان به برون ده قلبی، ظرفیت انتقال دهندگی اکسیژن توسط خون، حجم عضلات اسکلتی درگیر در تمرین و توانایی فیبرهای عضلانی در مصرف اکسیژن و ژنتیک اشاره کرد . همچنین با هماهنگ سازی در وزن بدن و سن ، تفاوت های جنسی موجود، در حداکثر توان هوازی در کودکان همچنان به قوت خود باقی است. از این رو، هدف از این مقاله مروری، بررسی اثرات این طیف وسیع از مداخلات در آمادگی هوازی در کودکان است.