A Futuristic Model for National and International Scientific Networking of Iranian Schools of Pharmacy

زمینه و هدف: جهان شمول بودن ماهیت علم، پیچیدگی و در هم تنیدگی روزافزون حاکم بر توسعه فناوری و نوآوری در علوم و فنون متفاوت باعث گسترش دامنه همکاری های بین رشته ای، بین تخصصی، بین دانشگاهی و بین المللی شده است. شبکه سازی علوم دارویی در عرصه های ملی و بین المللی مستلزم نقش آفرینی در شبکه های علمی و فناورانه ملی و بین المللی است. این امر نیازمند چارچوبی برای بین المللی سازی دانش و تخصص داروسازی در کشور است. هدف اصلی این مقاله، پاسخ به این پرسش می باشد؛ «به منظور گسترش شبکه سازی های ملی و بین المللی داروسازی کدام الگو راهگشا است؟» روش: از روش مطالعات اسنادی به منظور بررسی اسناد مرتبط با توسعه علوم دارویی در ایران، روش تحلیل روند به منظور بررسی وضعیت روندهای آموزشی و پژوهشی توسعه علوم دارویی در ایران و نیز روش مصاحبه با خبرگان برای راستی آزمایی و اعتباربخشی به نتایج استفاده شده است. یافته ها:  مجموعه ای از شاخص های عملیاتی دانشکده های داروسازی با توجه به تاثیر آنها بر ظرفیت و کارکرد هر دانشکده در فضای شبکه سازی پژوهشی در سه دسته آموزشی،پژوهشی و جایگاه در نظام رتبه بندی ملی و بین المللی احصا شد و براساس آن تیپ بندی دانشکده های داروسازی انجام گرفت. به تناسب تیپ مشخص شده برای دانشکده ها ماموریت هایی پیشنهاد شده است. نتیجه گیری: شبکه سازی علمی در حوزه علوم دارویی مستلزم آمایش سرزمین و احصای ظرفیت ها و توانمندی های هر دانشگاه است. براین اساس، ضمن احصای روندهای مرتبط با توسعه علوم دارویی از طریق گفتگو با خبرگان و ذی نفعان هر یک از دانشگاه های مطرح در علوم دارویی کشور، جایگاه دانشگاه در نظام آمایش سرزمینی علوم دارویی صورت بندی و برپایه آن توانایی های نقش آفرینی این دانشگاه ها در شبکه های ملی و بین المللی در قالب سه تیپ دانشگاه مشخص شدند.