Discourse Analysis of Fundamentals of Trans-Religious Spiritualism in Complementary Medicine

زمینه و هدف: معنویت گرایی فرا دینی با داعیه تامین نیازهای معنوی، ارتقای سلامت معنوی، امیدبخشی، نشاط، معنا بخشی به زندگی، رهایی از بی هدفی، اصلاح ارتباط انسان با طبیعت و جامعه، ایجاد انگیزه، با نوعی معنویت خودساخته، التقاطی و درونی به دنبال آرامش و رضایت باطن به سبک فردی است. این مطالعه با هدف تبیین مبانی معنویت گرایی فرا دینی انجام شد. روش: این تحقیق کیفی در سال۱۴۰۰ با روش عملیاتی تحلیل گفتمان انجام شد تا ارتباط معنایی وثیق تری میان محتوا و فهم گفتمان معنویت گرایی جدید ایجاد کند و شیوه ای از درک و فهم متن، زمینه و فرامتن را فراهم کند. تحقیق شامل تبیین: گفتمان برون متن، گفتمان درون متن و شناخت مبانی، فضای ارتباطی (بینامتنی(، فضای معنایی متن و جهت گیری و گرایش گفتمان، فضای ساختاری متن بود. یافته ها: فضای فراگفتمانی نشانگر شکل گیری این گفتمان در کشف تاثیر معنویت بر سلامت و زندگی انسان، فضای گفتمانی، جهان بینی پانتئیستی و رویکرد مونیستی به جهان و حاکمیت درون گرایی و دنیاگرایی در مبانی، فضای بینامتنی، نشانگر داعیه تاثیر در تسکین آلام بشر، فضای معنایی نشانگر تفاوت در جهت گیری و گرایش این گفتمان با معنویت دینی. فضای ساختاری نشانگر، نقش موثر رسانه، فضای مجازی و هنر در گسترش گفتمان بود. نتیجه گیری: معنویت گرایی فرادینی در روش های طب مکمل، معرفی شدند. لازم است که مسلمانان و سیاست گذاران امر سلامت معنوی جامعه، به تفاوت مبانی این معنویت گرایی با معنویت دینی توجه کنند