نقش تعدیل کنندگی جنسیت در رابطه دینداری با اعتماد اجتماعی در دانشجویان دانشگاه پیام نور استان سمنان

سابقه و هدف: اعتماد اجتماعی یکی از عناصر کلیدی در تحقق توسعه پایدار و همه جانبه جوامع تلقی میشود. در تحقق این مفهوم عوامل متعددی میتواند دخیل باشد. این پژوهش با هدف تعیین نقش تعدیلکنندگی جنسیت در رابطه دینداری با اعتماد اجتماعی در دانشجویان انجام شد. روش کار: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه پیامنور استان سمنان بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی ۳۸۴ نفر از آنان (۲۰۰ دانشجوی مونث و ۱۸۴ دانشجوی مذکر) انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه دینداری گلاک و استارک و پرسشنامه اعتماد اجتماعی علیزاده اقدام و محمدی گردآوری شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند.یافته ها: میانگین (و انحرافمعیار) نمره دینداری و اعتماد اجتماعی دانشجویان بهترتیب برابر با ۶۱/۱۹۹ (± ۲۲/۱۲) و ۳۹/۱۱۹ (± ۷۱/۱۰) بود. بر اساس ضریب همبستگی پیرسون بین نمره کل دینداری و ابعاد آن با اعتماد اجتماعی در دانشجویان ارتباط آماری مثبت و معنادار بود (۵۹۷/۰=r و ۰۰۱/۰>P). میانگین ابعاد دینداری و اعتماد اجتماعی در دانشجویان مونث بهصورت معناداری بیشتر از دانشجویان مذکر بود. نتایج نشان داد که دینداری و هر یک از ابعاد آن شامل مولفه مناسک، اعتقاد، عاطفه و پیامد در بین دانشجویان به طور مثبت و معناداری اعتماد اجتماعی را پیشبینی میکنند. همچنین، تعدیلکنندگی جنسیت در رابطه بین دینداری و اعتماد اجتماعی در مشارکتکنندگان تایید شد؛ بدین معنا که تاثیر ابعاد دینداری بر اعتماد اجتماعی دانشجویان در دو گروه دختران و پسران متفاوت بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، اعتماد اجتماعی در دانشجویان بیشتر از همه از مولفه مناسکی متغیر دینداری متاثر است. این یافته دلالتهای نظریههای کارکردگرا درباره اثر مثبت دینداری بر سلامت اجتماعی را تایید میکنند.