اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد کودک محور بر مشکلات عاطفی - رفتاری دانش آموزان دوره پیش دبستانی مهدکودک های منطقه فلارد

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی درمانی گروهی با رویکرد کودک محوری بر مشکلات عاطفی-رفتاری دانش آموزان ۵-۶ ساله پیش دبستانی منطقه فلارد بود. روش پژوهش تجربی و به صورت پیش آزمون-پس از آزمون با گروه کنترل بود. ابزار پژوهش فرم گزارش والدین(CBCL) و فرم گزارش معلم(TRF) نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ (ASEBA) بود. به این منظور از بین مهدکودک های منطقه فلارد یکی از مهدکودک ها به روش خوشه ای انتخاب شد. نمونه پژوهش ۱۵ کودک پسر ۵-۶ ساله مهدکودک اندیشه شهریار، در سال تحصیلی ۹۲-۹۳ بودند، که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به روش تصادفی به دو گروه آزمایش ۸نفره و گروه کنترل ۷ نفره تقسیم شدند. روش مداخله به صورت بازی درمانی گروهی کودک محور بود و به مدت ۱۵ جلسه، ۴۵ دقیقه ای و هفته ای ۲ بار صورت گرفت. روش آماری برای بررسی فرضیه ها آزمون تحلیل کوراریانس بود. نتایج نشان داد که بازی درمانی باعث کاهش مشکلات رفتاری-عاطفی کودکان شد. همچنین تحلیل فرضیه های فرعی نشان داد که بازی درمانی کودک محور گروهی باعث بهبود رفتار انطباقی و افزایش رفتار شایستگی و همچنین کاهش مشکلات درونی سازی شده و برونی سازی شده کودکان شده است.