رمانتیسم در شعر ویلیام بلیک و نادر نادرپور

رمانتیسم از مهم ترین مکاتب ادبی در جهان معاصر است که اساس و شالوده غربی دارد و ظهور آن همزمان با فروپاشی نظام سلطه در اغلب کشورهای اروپایی، وقوع انقلاب صنعتی، رشد شهرنشینی، رشد طبقه متوسط، گسترش سوادآموزی و تحولات دیگر بود. به طور کل می توان رمانتیسم را بینش هنری ادبی قرن نوزدهم نامید. آغاز این جنبش از کشور انگلستان بود اما به مانند سایر مکاتب به کشورهای دیگر هم رسید و کشور ایران هم از این پدیده قرن دور نماند و شاعران مطرح از این جریان و مولفه های آن در شعرشان استفاده نمودند. در این مقاله پس از اشاره ای مختصر به مکتب رمانتیسم ویژگی های شعری دو تن از پیروان این مکتب یعنی ویلیام بلیک در انگلستان و نادر نادرپور شاعر نامی ایرانی که وجه رمانتیسمی قوی تری دارند بررسی می شود و مشخصاتی از جمله کودکی، بازگشت به محیط ساده و روستایی، مرگ، تخیل و ... که از بارزترین مختصات مکتب رمانتیسم است بررسی می گردد و در نهایت به این نتیجه می رسیم که شباهت هایی میان دو شاعر از منظر مکتب رمانتیسم وجود دارد که نشان می دهد هر دو شاعر از شیره ی مکتب رمانتیسم نوشیده اند و شهد آن در اشعارشان به وضوح قابل دستیابی است.