نقش میانجی گری تمایزیافتگی خود در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده و سلامت روان
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 73
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CWFS-8-26_003
تاریخ نمایه سازی: 2 مرداد 1402
چکیده مقاله:
پژوهش حاضر، نقش میانجیگری تمایزیافتگی خود در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده و سلامت روان را مورد بررسی قرار می دهد. شرکتکنندگان در پژوهش شامل ۳۸۴ نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از فرم کوتاه پرسشنامه تمایزیافتگی خود (دریک، ۲۰۱۱)، پرسشنامه تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، ۱۹۹۷) و پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، ۱۹۷۹) استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر مبتنی بر روش بارون و کنی (۱۹۸۶)، نشان داد: گفتوشنود به واسطه جایگاه من (۰۰۱/۰P< ، ۲۵/۰=β)، میتواند سلامت روان را پیشبینی نماید و همنوایی به واسطه همآمیختگی با دیگران (۰۰۱/۰P< ، ۱۵/۰=β)، برش هیجانی (۰۰۱/۰P< ، ۱۹/۰=β) و واکنشپذیری هیجانی (۰۵/۰P< ، ۱۰/۰=β) قادر به پیشبینی سلامت روان است. درمجموع یافتهها بیانگر آن بود که تمایزیافتگی خود، در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده و سلامت روان، نقش واسطهای کامل را ایفا می کند. پس از بحث در مورد یافتهها، محدودیت پژوهش و پیشنهاد جهت هدایت پژوهشهای آتی، ارائه شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرتضی لطیفیان
دانشگاه شیراز
نرگس فخاری
دانشگاه شیراز