وظیفه والدین در تربیت سیاسی کودک در حوزه دشمن شناسی از منظر فقه تربیتی

تعلیم و تربیت کارکردهای متنوعی از جمله اخلاقی، دینی، اقتصادی، سیاسی و... دارد. در جوامع اسلامی ضرورت برخی از ساحتهای تربیتی برای والدین وضوح بیشتری دارد. به عنوان مثال اغلب والدین نسبت به تربیت عبادی فرزندان خود کوشا هستند و آموزش اموری همچون نماز و روزه را حتی قبل از بلوغ شروع میکنند اما تربیت سیاسی نسبت به دیگر ساحتهای تربیتی، مغفول مانده است. ریشههای این غفلت میتواند عدم درک ضرورت این امر و یا عللی همچون ناآگاهی از روشها و موضوعات تربیت سیاسی باشد. متاسفانه این امور سبب پرورش فرزندانی با آگاهی سیاسی کم یا نادرست و گاهی ناتوان در شناخت صحیح دشمن از دوست خواهد شد. این فرزندان بزرگسال شده و در تصمیم گیریهای سیاسی نظام به صورت مستقیم و غیر مستقیم نقش بسزایی خواهند داشت. عدم تربیت صحیح سیاسی و آموزش دشمن شناسی به فرزندان، زمینهی استعمار سیاسی کشور توسط سلطه جویان را فراهم میکند. بنابراین لازم است دانسته شود فقه به عنوان برنامه جامع زندگی وظایف والدین در تربیت سیاسی و میزان ضرورت آن را چگونه تبیین میکند؟ در منابع اسلامی روشهای تربیت سیاسی در حوزه دشمن شناسی چیست؟ این نوشته به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی ضرورت شناخت دشمن از طریق قواعد عام و خاص فقه تربیتی همچون وقایه، ارشاد جاهل، امر به معروف و نهی از منکر و ... پرداخته و مهمترین روشهای تربیت سیاسی و دشمن شناسی همچون پرورش بعد عقلانی، ارائه الگو و... را معرفی و توضیح میدهد.