رابطه نگرش به بزهکاری با استرس ادراک شده، راهبردهای مقابله ای و ابعاد هویت در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر همدان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه نگرش به بزهکاری با استرس ادراک شده، راهبردهای مقابله ای و ابعاد هویت در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر همدان انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر زمان یک پژوهش مقطعی، از لحاظ نوع داده ها کمی و از نظر روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه بود. روش نمونه گیری خوشه ای - چند مرحله ای بود. از جامعه آماری مذکور بر اساس فرمول مورگان و کرجسی ۳۵۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل چهار مقیاس استاندارد نگرش به رفتارهای بزهکارانه فضلی (۱۳۸۹)، استرس ادراک شده کوهن (۱۹۸۳)، راهبردهای مقابله ای بلینگز و موس (۱۹۸۴) و ابعاد هویت چیک، اسمیت و تروپ (۲۰۰۲) بود. برای آزمون فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد راهبرد مقابله مساله مدار و هیجان مدار، استرس ادراک شده و هویت پیش بینی کننده معنادار نگرش مثبت به بزهکاری می باشند. (با توجه به مقدار بتا میتوان گفت که با یک واحد افزایش انحراف معیار در متغیر راهبرد هیجان مدار، ۳۷ صدم انحراف معیار گرایش مثبت به بزهکاری افزایش مییابد. با توجه به مقدار بتا می توان گفت که با یک واحد افزایش انحراف معیار در متغیر هویت، ۳۹ صدم انحراف معیار نگرش مثبت به بزهکاری کاهش می یابد. با توجه به مقدار بتا می توان گفت که با یک واحد افزایش انحراف معیار در متغیر استرس ادراک شده، ۳۸ صدم انحراف معیار نگرش مثبت به بزهکاری کاهش می یابد.) راهبرد مقابله مساله مدار، استرس ادراک شده و هویت پیش بینی کننده معنادار نگرش منفی به بزهکاری می باشد. بین نگرش به بزهکاری با استرس ادراک شده رابطه معناداری وجود دارد. بین نگرش به بزهکاری با راهبرد مقابله ای مساله مدار و هیجان مدار رابطه معناداری وجود دارد. بین ابعاد هویت و مولفه های هویت شخصی و هویت جمعی، ارتباطی و جمعی با سازه نگرش به بزهکاری ارتباط معناداری وجود دارد.