جایگاه غذاهای استراتژیک در امنیت غذایی و کشاورزی پایدار

با توجه به نیاز روز افزون مردم به غذا و افزایش جمعیت باید مسائلی را در نظر گرفت که هم بتوان این نیاز را برطرف کرد و هم بتوان رشد مناسبی در صنعت غذا کرد. پس استراتژی عملیات بررسی بازار یک نقطه شروع است زیرا هر عملیات در پی برآورده ساختن یک بازار است. برای مطالعه نیازمندی های بازار، لازم است شرایط کلی اقتصادی نیز علاوه بر شرایط بازار محصول و خدمت، مورد توجه قرار گیرد. مسئله رقابت در صنایع غذایی به سه صورت: مزیت رهبری در هزینه، مزیت تمایز درمحصول یا قیمت و مزیت تمرکز است. در مرحله بعد باید امنیت غذایی را در نظر گرفت که این مورد نیز به سه صورت تعریف می شود: ۱.تغییر از سطح جهانی به ملی و سطح خانوار۲.تغییر از تاکید بر سطح غذا به وضعیت معیشتی۳.تغییر از سطح شاخص های عینی به سطح شاخص های ذهنیکه روش های جدیدی برای بهبود امنیت غذایی در نظر گرفته شده از جمله غنی سازی،غنی سازی زیستی ، مکمل یاری و تنوع رژیم غذایی. همچنین کشاورزی پایدار که بر اساس منطقه ی جغرافیایی ایران و زمین های مناسب آن ها باید مدنظر قرار گیرد.پایداری کشاورزی علاوه بر در نظر گرفتن منابع و نظام های کشاورزی، مسائل زیست محیطی و اقتصادی-اجتماعی، وضعیت جوامع روستایی را نیز در بر می گیرد. پایداری یک مفهوم کیفی است و نمی توان آن را به طور مستقیم اندازه گیری کرد، بنابراین باید شاخص هایی مناسب انتخاب شوند که بتوانند مقدار و دوام پایداری یک نظام کشاورزی را تعیین کنند. می توان به منظور ارزیابی پایداری کشاورزی در استان های مختلف کشور، از روش مزیت نسبی استفاده کرد.