بررسی رابطه ذهن آگاهی و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم مدارستیزهوشان استان بوشهر

هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه ذهن آگاهی با اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم مدارس تیزهوشان استان بوشهر بود. روش پژوهش از نظر ماهیت از نوع همبستگی، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا پیمایشی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان متوسطه مدارس تیزوهشان استان بوشهر در سال ۱۴۰۰ به تعداد ۱۳۰۰ نفر می باشد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۲۹۷ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد شده مربوط به هر متغیر انجام شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاد از آزمون همبستگی اسپیرمن (به دلیل نرمال نبودن داده ها) و رگرسیون در نرم افزار اس.پی.اس.اس انجام شد. نتایج نشان داد که بین ذهن آگاهی با اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم مدارس تیزهوشان استان بوشهر رابطه معنی داری وجود داشت. یک واحد افزایش در متغیر ذهن آگاهی موجب ۳۱۵/۰- واحد کاهش در متغیر اهمال کاری شد. ضریب تشخیص نسبت تغییرات متغیر ذهن آگاهی به تغییرات کل، ۳۶۹/۰ می باشد. می توان بیان نمود که حدود ۹/۳۶ درصد تغییرات متغیر وابسته اهمال کاری تحصیلی، توسط تغییر در متغیر مستقل یا پیش بین (ذهن آگاهی) تبیین می گردد. با توجه به بالا بودن قابل توجه ضریب بتای ذهن آگاهی، می توان این احتمال را مطرح کرد که بعد ذهن آگاهی و مدیریت ذهن از فاکتورهای مهم دخیل در بحث اهمال کاری می باشند و تاثیر این عامل بر اهمال کاری نیاز به پژوهش های بیشتر دارد.