گردشگری شهری و بهبود سرانه اقتصاد شهرداری توسط شناخت جاذبه های تاریخی به کمک مدلAHP

در عصر حاضر توسعه گردشگری شهری تابع شناخت اصول مدیریت عمرانی و شهرسازی می باشد به گونه ای که این مهم به صورت یک مسئله و فعالیت مهم در مدیریت شهری و توسعه محلی و مدیریت اجرایی و ساخت در شهرها در آمده است. همچنین گردشگری شهری نقش مهمی از نظر فرهنگی در جریان های شهری و انطباق این شهرها با جهانی شدن و به روز شدن شهرها دارد. در این پژوهش با معرفی پارامترهای مختلف موثر بر توسعه شهر شیراز منطبق بر طرح های خاص گردشگری مناطق شهرداری و شناسایی فرایند توسعه اجتماعی – اقتصادی شهر شیراز و چشم انداز آینده آن بر اساس توسعه پایدار شهری با رویکرد مدیریت گردشگری، از تحلیل سلسله مراتبی(AHP) با مدل SPSS و ExpertChoice جهت رتبه بندی و شناخت مهمترین فاکتورها پرداخته شده است. نتیجه این پژوهش نشان داد که مهم ترین عامل در توسعه شهر شیراز منطبق بر طرح های خاص گردشگری مناطق شهرداری فاکتورهای مرتبط با EVM (فاکتورهای مرتبط با هزینه های گردشگری) می باشد. این در حالی است که کمترین امتیاز از آن فاکتورهای CPI (فاکتورهای مرتبط با تکنولوژی) شده است. همچنین در مورد زیرمعیارها نیز، به ترتیب هتل ها و مراکز اقامتی، رستوران ها و محل های تفریحی و حرم ها و امامزاده ها به خصوص حرم شاه چراغ(ع) و شکل و ظاهر بناهای تاریخی و طبیعی کاروان ها و تورهای مسافرتی به عنوان ۵ عامل مهم بر گسترش فعالیت و توسعه پایدار شهری شیراز با رویکرد طرح های خاص گردشگری مناطق شهرداری می باشند.