اصول دهگانه تاب آوری مراکز آموزشی و درمانی براساس پدافند غیرعامل

ایران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی و سیاسی همواره در معرض انواع خطرات طبیعی(زلزله و سیل) و تهدیدات انسان ساز (جنگ) قرار داشته است و تلفات انسانی و خسارات مالی سنگینی متحمل شده است. متاسفانه در کشور علیرغم پشت سرگذاشتن هشت سال دفاع مقدس و داشتن تجارب ارزشمند در برابر بلایای طبیعی، اهمیت بحث ایمنی و امنیت در شهرسازی و معماری چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است و همچنان شاهد ساخت و سازهایی هستیم که به طور روز افزون آسیب پذیری محیط کالبدی را در برابر انواع بحران ها افزایش می دهند. در این میان، ارزیابی و تبیین تاب آوری در برابر تهدیدات و سوانح طبیعی، در واقع شناخت و تاثیرگذاری ظرفیت های اجتماعی، اقتصادی، نهادی، سیاسی و... جوامع شهری در افزایش تاب آوری و شناسایی ابعاد تاب آوری در اجتماع شهری می باشد. در واقع هدف از این رویکرد، کاهش آسیب پذیری جوامع و تقویت توانایی های مردم برای مقابله با خطرات ناشی از وقوع سوانح طبیعی است. تاب آوری به مسائل مرتبط با جوامع، سیستم هایی که این جوامع را حمایت می نمایند و عملکردهای گوناگون آن در میحط های فیزیکی، اقتصادی و طبیعی می پردازد. شهرت این کلمه به عنوان یک چهارچوب به مفهوی برمی گردد که به راحتی می تواند با تمامی مراحل و بخش های سوانح و مدیریت بحران ارتباط پیدا کند.