بررسی اثرات کاربرد مدل ریسک حسابرسی در سطح مانده حسابها در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

حسابرس در مدل ریسک حسابرسی با برآورد ریسک حسابرسی، ریسک ذاتی و ریسک کنترل، به ارزیابی ریسک عدم کشف پرداخته و بر آن اساس اقدام به برنامه ریزی حسابرسی و تعیین حدود آزمونهای محتوا نماید. در چنین شرایطی اگر حسابرس به طور ذهنی راجع به ریسک حسابرسی و تاثیر آنها بر روی ریسک عدم کشف قضاوت کند، ممکن است در تعیین استراتژی حسابرسی دچار اشتباه گردد، که به تبع آن احتمال اظهار نظر نامناسب افزایش می یابد. از این رو این پژوهش با تبیین دو فرضیه اقدام به بررسی اثرات کاربرد مدل ریسک حسابرسی در سطح مانده حسابها در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. از این رو جهت بررسی و آزمون رابطه بین متغیرهای فوق اطلاعات ۵ ساله ۸۰ شرکت پذیرفته شده دربورس اوراق بهادار تهران بین سال های ۱۳۸۸ لغایت ۱۳۹۲ مورد بررسی قرار گرفته است. جهت تحلیل آماری با بهره گیری از مدل رگرسیونی Panel Data و لجستیک برای آزمون فرضیات براساس آزمونهای F و t با استفاده از Eviews شده است. از این رو پس از تحلیل داده ها و نتایج تحقیق حاکی از آن است که شرکت هایی که دارای کنترل داخلی مطلوبی نمی باشند با افشای نادرست در سطح مانده حساب ها روبرو خواهند بود و همچنین شرکتها جهت دستیابی به سطح مطلوبی از ریسک حسابرسی باید هزینه بیشتری در رابطه با حسابرسی (اعم از داخلی و حسابرسان مستقل) مصرف نمایند.