The effectiveness of supportive psychotherapy on chronic fatigue, failure and resilience in mothers of children ۵-۷ age with leukemia

زمینه و هدف: مادران در مراقبت از کودکان مبتلاء به سرطان با چالش های زیادی از جمله خستگی مزمن، احساس شکست و تاب­آوری پایین مواجه هستند؛ بنابراین نیاز به حمایت دارند. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رواندرمانی حمایتی بر خستگی، احساس شکست و تاب آوری در مادران کودکان مبتلا به سرطان خون بود. روش بررسی: این پژوهش به شیوه نیمه­آزمایشی و از نوع طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی مادران دارای فرزند ۵ تا ۷ سال مبتلا به سرطان خون استان تهران در سال ۱۳۹۹ مراجعه کننده به بیمارستان تهران کلینیک تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه‎گیری هدفمند به حجم ۲۴ نفر انتخاب شدند که ۱۲ نفر در گروه آزمایش و ۱۲ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­های خستگی فالمن و همکاران، احساس شکست گیلبرت و آلن و تاب­آوری کانر و دیویدسون استفاده شد. سپس گروه‎ آزمایش جلسات رواندرمانی حمایتی را به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه‎ای و هر هفته یکبار دریافت نمودند و در این مدت گروه کنترل برنامه عادی روزانه خود را گذراندند. برای تحلیل داده­های پژوهش از روش آماری کوواریانس تک متغیره و چندمتغیری از طریق نرم­افزار SPSS.۲۱ در سطح معناداری ۰۱/۰>P استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که رواندرمانی حمایتی بر خستگی، احساس شکست و تاب­آوری مادران دارای کودک مبتلا به سرطان خون تاثیر دارد (۰۵/۰>P). در واقع رواندرمانی حمایتی باعث کاهش خستگی مزمن و احساس شکست شده و میزان تاب­آوری آن­ها را افزایش می­دهد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می­توان بیان داشت که رواندرمانی موجب افزایش تاب­آوری و کاهش خستگی و احساس شکست در بیماران سرطانی می گردد و می­توان از آن به عنوان روشی کارآمد بهره برد.