ظرفیت سازی ملی

یکی از مسائل پیش روی سازمان ها و دستگاه های دولتی، غیردولتی، و خصوصی همزمان با سرمایه گذاری سخت افزاری و نرم افزاری، ظرفیت سازی سازمانی به ویژه از نوع علمی و معرفتی آن است. ظرفیت سازی تعاریف وحوزه شمول گوناگونی دارد و توسعه منابع انسانی اعم از پژوهش، آموزش، پرورش و حرفه آموزی و زیرساخت ها و بسترسازی فیزیکی و هم توسعه فضای مطلوب رشد و ارتقاء درون سازمانی برون سازمانی ها به ویژه مشارکت بین المللی را شامل می شود هر کشوری در راستای پیمودن مسیر توسعه پایدار، تا حد زیادی بر توانمندسازی و ظرفیت سازی نیروی انسانی، نهادهای تابعه و شرایط محیطی و اکولوژیکی خود نیازمند است. بنابراین ظرفیت سازی باید در کلیه سطوح فردی، سازمانی و اجتماعی صورت پذیرد تا کشورها بتوانند با برخورداری از تفکر استراتژیک، آموزش مستمر، خلاقیت و مدیریت دانش مدار و کارآمد به توسعه پایدار دست یابند. نکته مهمدر راستای ایجاد تراکم دانش و جاریشدن آن در تمامی شالوده ها و ساختارهیا فردی، سازمانی و اجتماعی این است که باید شیوه ظرفیت سازی یکسان و یکنواخت نباشد و با یک فرمول واحد برای همه افراد، سازمان ها و اجتماعات نمی توان نسبت به این کار مبادرت نمود، باید به گونه ای برنامه ریزی شود که چیزهای متفاوت برای افراد و ساختارهای متفاوت طراحی گردد. در این نوشتار ضمن اشاره به اهمیت و تعاریف گوناگون ظرفیت سازی، سطح و ابعاد گوناگون و همچنینحزوه شمول آن مورد بررسی قرار می گیرد.