ارزیابی عملکرد موسسات پژوهشی وزارت علوم تحقیقات و فناوری - سال ۱۳۸۳

یکی از مهمترین ابزار تحقق توسعه جامعه وجود دانشگاه ها و پژوهشگران فعال می باشد که مولد و مروج شناخت علمی زیربنایی توسعه اند. کشورهای در حال توسعه با برداشتن گامهای بلند سعی می کنند فاصله خود را با کشورهای پیشرفته صنعتی از طریق توجه به تحقیقات کاهش دهند. در ایران علیرغم تلاش های فراوانی که برای توسعه علم و پژوهش گردیده امانظام مشخصی برای نمایش و ارزیابی دستاوردهای اصیل و خلاق که منجر به نوآوری و فناوری های نوین و بالاخره توسعه صنعت شده باشد در دسترس نیست. لذا بر آن شدیم در این مقاله ارزیابی عملکرد سال ۸۳ واحدهای پژوهشی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری را گزارش نماییم. این ارزیابی مبتنی بر شاخص های موثر در کارآیی مراکز تحقیقاتی انجام شده و نقاط قوت نسبی این مراکز را از نظر منابع انسانی، عملکردی و منابع مالی می سنجد و کمبودها و کاستی ها را نشان می دهد. امید است این مقاله با تعیین جایگاه نسبی آنها بر اساس هر یک از شاخص های ارزیابی به پژوهشگران مراکز کمک نماید تا در رقابتی مثبت گام بردارند.