بررسی کنسرسیوم های منابع علمی در ایران و در برخی کشورها

فناوری اطلاعات قابلیت انتشار اطلاعات را افزایش داده و بر این اساس، کتابخانه ها تجربه های پیشین خود درباره مجموعه سازی، سازماندهی، و اشاعه اطلاعات مورد بازاندیشی قرار داده اند. مجموعه سازی کتابخانه ها در قالب کنسرسیوم ها و شبکه های اشتراک منابع تدبیری است که با توجه به حجم روزافزون اطلاعات اندیشیده شده است. کنسرسیوم کتابخانه ای به گروهی از کتابخانه ها اطلاق می شود که برای همکاری با یکدیگر و معمولا بر سر اشتراک در خرید منافع توافق کرده اند تا نیازهای مشترک و خاص استفاده کنندگانش را برآورده کنند. ناشران بین المللی ترجیح می دهند محصولات خود را به مجموعه ها (کنسرسیوم ها) بفروشند تا با کتابخانه ها به صورت جداگانه وارد مذاکره شوند. از سوی دیگر برای هریک از کتابخانه ها نیز بسیار مقرون به صرفه تر است که نشریات الکترونیکی و پایگاه های اطلاعاتی خود را از طریق کنسرسیوم خریداری کنند. در این نوشته سعی خواهد شد به سابقه کنسرسیوم های منابع علمی دانشگاهی در چند کشور به عنوان نمونه و اختصار پرداخته و سپس سابقه تشکیل کنسرسیوم های کتابخانه ای در ایران همراه با نقاط قوت و ضعف آن نیز مطرح شود.