اثر بخشی درمان گروهی تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس بر افسردگی ناشی از ضربه عشق و ترس از صمیمیت

زمینه و هدف: افسردگی ناشی از ضربه عشق و ترس از صمیمیت از منظر روانشناختی موضوعاتی شایسته بررسی می باشند. هدف از انجام این پژوهش اثر بخشی درمان گروهی تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس بر افسردگی ناشی ازضربه عشق و ترس از صمیمیت بوده است. روش: تحقیق حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری و گروه گواه بود. متغیر مستقل درمان گروهی مبتنی بر مدل گراس و متغیرهای وابسته افسردگی ناشی از ضربه عشق و ترس از صمیمیت بودند. نمونه آماری پژوهش حاضر ۳۰ نفر دارای علایم افسردگی ناشی از ضربه عشق و ترس از صمیمیت مراجعه کننده به مرکز مشاوره توحید شهر اصفهان بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به شکل تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه های آزمایش طی هشت جلسه دو ساعته مداخله تنظیم هیجان دریافت کردند. پرسشنامه افسردگی بک(بک،۱۳۶۹) و پرسشنامه ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن(دسکاتنر و تلن،۱۳۹۰) به عنوان ابزارهای تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و با استفاده از نرم افزار آماری spss-۲۳ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: درمان تنظیم هیجان بر افسردگی ناشی از ضربه عشق و ترس از صمیمیت دارای اثربخشی معناداری بوده و بین نمره های مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری در این گروه ها تفاوت معناداری مشاهده شد (p<۰/۰۰۱) و گروه آزمایش دریافت کننده مداخله در پس آزمون نمرات افسردگی و ترس از صمیمیت پایین تری داشت و در پیگیری یک ماهه این تاثیر در متغیر افسردگی پایدار بود اما در متغیر ترس از صمیمیت پایدار نبود. با توجه به تحقیق انجام شده، درمان گروهی تنظیم هیجان مبتنی برمدل گراس بر افسردگی ناشی از ضربه عشق و ترس از صمیمیت موثر بود. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود از آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس به عنوان راهکاری جهت بهبود افسردگی ناشی از ضربه عشق و ترس از صمیمیت استفاده شود.