بررسی زوایا همبستگی بین آموزش، موسیقی و اخلاق مبتنی بر آراء تربیتی افلاطون

هدف این تحقیق بررسی نقش آموزش موسیقی در نظام تعلیم و تربیت با القا ارزش های اخلاقی بر اساس آراء تربیتی افلاطون می باشد. روش تحقیق بصورت پیمایشی نظری و مبتنی بر تحلیل محتوا کیفی و بر اساس مفاهیم مرتبط در این زمینه در متون و کتب مختلف می باشد. مبتنی بر آراء تربیتی افلاطون، موسیقی در تعلیم و تربیت می تواند ارزش ها را در اعماق روح تلقین کند. به ویژه در اوایل کودکی، اولویت افلاطون برای موسیقی در آموزش با لحاظ نمودن ارزش های اخلاقی است. زیرا موسیقی دارای ریتم و صدایی است که ذهن کودکان را نرم می کند. از آنجایی که کودکان تقلیدی هستند، به طور ناخودآگاه موسیقی را جذب می کنند و به تدریج ارزش های اخلاقی را در خود پرورش می دهند. افلاطون در عین حال به جنبه های منفی موسیقی هشدار می دهد. موسیقی که اصول و هنجارهای اخلاقی را انتقال ندهد، به روح کودک آسیب می رساند. وی از این طریق نظارت دولتی و ایجاد سازوکارهایی برای تعیین موسیقی هایی دارای محتوای با ارزش های اخلاقی را پیشنهاد می کند. لذت موسیقی به خودی خود یک هدف نیست؛ بلکه باید آن را تابع غایت دیگری کرد و فضیلت را در جهت آن پرورش داد. تا زمانی که مشخص نشود چه موسیقی باعث هماهنگی احساسات می گردد، شنونده در معرض خطر تاثیر موسیقی قرار می گیرد که لذتی غیرمنطقی را به همراه دارد و او را به جای فضیلت به سمت بدی ها سوق می دهد. افلاطون لذت را به عنوان غایت موسیقی می پذیرد اما اصرار دارد که از آن در خدمت فضیلت استفاده شود.