تاثیر شش هفته تمرین استقامتی با شدت پایین بر بیان پروتئین تروپومودولین-۲ و مالون دی آلدئید در بافت هیپوکمپ موش های صحرایی نژاد ویستار

زمینه و هدف: تمرینات ورزشی می تواند به حفظ سلامت و شکل پذیری دستگاه عصبی کمک کند. تروپومودولین-۲ (Tmod۲) نقش های مهمی در سیستم عصبی مرکزی داشته و با اعمال مختلفی همچون تشکیل سیناپس جدید و افزایش جوانه زنی عصبی، همراه است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر تمرین استقامتی با شدت پایین بر سطوح پروتئین Tmod۲ و مالون دی آلدئید (MDA) در بافت هیپوکمپ موش های صحرائی نر ویستار بود. روش تحقیق: پژوهش حاضر تجربی است. برای این منظور تعداد ۲۰ سر موش صحرایی به طور تصادفی به دو گروه شامل تمرین (۱۰ موش) و کنترل (۱۰ موش) تقسیم شدند. برنامه تمرین استقامتی به مدت شش هفته و با شدتی برابر با ۲۰ تا ۴۰ درصد حداکثر سرعت دویدن اجرا شد. زمان ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش ها تشریح و بافت هیپوکمپ استخراج شد. جهت سنجش بیان Tmod۲ از روش ایمونوهیستوشیمی و برای ارزیابی غلظت MDA از روش الایزا استفاده گردید. برای مقایسه گروه ها از آزمون آماری t مستقل در سطح معنی داری ۰/۰۵>p استفاده شد. یافته ها: تمرین استقامتی، بیان Tmod۲ را در گروه تمرین نسبت به کنترل به صورت معنی داری افزایش (۰/۰۱=p) و غلظت MDA را به صورت معنی داری کاهش داد (۰/۰۰۱=p). نتیجه گیری: تمرین استقامتی اثر سودمندی بر Tmod۲ و سیستم عصبی دارد. با این حال، کاهش غلظت MDA می تواند نشانه شاخص استرس اکسایشی باشد؛ تغییری که خود نشان از اثرات محافظتی این شیوه تمرینی در برابر استرس اکسایشی دارد.