مقایسه اثر خودشفابخشی با درمان شناختی رفتاری تلفیق با ذهن آگاهی بر سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲: یک مطالعه کارآزمایی بالینی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 64
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GOUMS-24-3_002
تاریخ نمایه سازی: 10 مرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: دیابت نوع ۲ بیماری شایعی است که اساسی ترین راه پیشگیری یا درمان آن سبک زندگی سالم است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر خودشفابخشی با درمان شناختی رفتاری تلفیق با ذهن آگاهی بر سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد.
روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی ۴۵ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به درمانگاه صدیقه طاهره اصفهان در سال ۱۴۰۰ انجام شد. بیماران پس از انجام پیش آزمون، به طور تصادفی در سه گروه ۱۵ نفری کنترل، خودشفابخشی (مداخله اول) و درمان شناخت رفتاری تلفیق با ذهن آگاهی (مداخله دوم) قرار گرفتند. مداخلات برای هر درمان به صورت هفته ای یک جلسه ۹۰ دقیقه ای آنلاین یرگزار شد. پس از ۱۲ جلسه از هر سه گروه پس آزمون و سه ماه بعد آزمون پیگیری انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت با مولفه های تغذیه، ورزش، مسوولیت پذیری در مورد سلامت، مدیریت استرس، حمایت بین فردی و خودشکوفایی) بود.
یافته ها: هر دو روش خودشفابخشی و درمان شناختی رفتاری تلفیق با ذهن آگاهی در پس آزمون باعث افزایش نمرات سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ در مقایسه با گروه کنترل شدند (P<۰.۰۵) و اثر آن در هر دو گروه مداخله برای مرحله پیگیری در مقایسه با گروه کنترل حفظ شد (P<۰.۰۵). تفاوتی بین دو روش درمانی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نگردید.
نتیجه گیری: هر دو روش خودشفابخشی و درمان شناختی رفتاری تلفیق با ذهن آگاهی در سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ موثر ارزیابی شدند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرزانه شجاعی
Ph.D Candidate in Health Psychologh, Departmant of Psychology, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran.
شیدا جبل عاملی
Assistant Professor, Departmant of Psychology, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran.
زهره لطیفی
Associate Professor, Departmant of Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran.
منصور سیاوش
Professor of Endocrinology; Metabolism, Isfahan Endocrine and Metabolism Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :