بررسی علل فرار دختران ۲۰-۱۳ ساله در استان خوزستان

صحبت از آسیبهای اجتماعی و پیامدهای ناشی از آن بدون تحقیقات علمی مکتوب را به جایی  نمیبرد چرا که این صحبتها  سادهانگارنه و علمی و غیرمسئولانه است پس در این تحقیق بر آن شدیم تا به متغیرهای مهم که با یکی از آسیبهای اجتماعی یعنی فرار دختران رابطه دارد بپردازیم. دختران فراری دخترانی هستند که به دلایل گوناگون مانند اعتقاد به اینکه در خانواده به آنها  بیتوجهی شده است یا تحت تاثیر ساز و کارهای روانی و ذهنی برای رسیدن به امنیت روانی و رهایی از سلطه والدین تحمیلی و ناسازگار (اضطراری) خود در پی یافتن قدرتی  شایستهتر از والدین خویش برم یآیند تا با تسلیم و اطاعت از آنها نگرانی واضطراب درونی خود را کاهش دهند نظر به اینکه این مساله ممکن است یکسری پیامدهای آسیب زای دیگر داشته باشد.    طی مطالعات در این زمینه خانم میرک به مطالعه زمینه های رایج دختران به فرار پرداخته به این نتیجه رسیده که احساس ناایمنی، عدم ارضاء متناسب  خواستهها ... م یتواند نوجوان را در معرض حرکتهای اجتماعی دشوار و ناسالم قرار دهد. نمونه آماری در این پژوهش شامل ۱۰۰ نفر از دختران فراری ۰۲-۱۳ ساله که در مراکز بهزیستی اسکان دارند را شامل  میشود، رشد آماری آزمون ۲X   (خ یدو) م یباشد. پرسشنامه به کار رفته محقق ساخته می باشد که اعتبار آن با آلفای کرونباخ محاسبه گردیده ۸۹% می باشد.     نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون خی دو به روی فرضیه ها نشان داد که در دختران نوجوان عواملی از قبیل محله زندگی، تحصیلات والدین، تحصیلات نوجوان، درآمد والدین و مدت بیکاری پدر، ترک تحصیل دختران،  رسانه های تصویری، مهاجرت، والدین و چگونگی گذران اوقات فراغت باقی به عنوان متغیرهایی هستند که می توانند با فرار دختران رابطه داشته باشند.