میزان و علل مرگ و میر کودکان ۵۹-۱ ماهه در بیمارستان های استان کرمانشاه طی سال های ۹۳-۱۳۹۰

چکیده زمینه و هدف: شاخصهای بهداشتی نمایانگر سطح سلامت در جامعه میباشند و میزان مرگ و میر کودکان یکی از مهمترین شاخصهای بهداشتی، فرهنگی و اقتصادی هر جامعه است که در ارزیابی سلامت جامعه مورد توجه قرار می گیرد. این مطالعه با هدف تعیین میزان و علل مرگ و میر کودکان ۵۹-۱ ماهه بیمارستانی در استان کرمانشاه انجام گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، موارد ثبت شده مرگ و میر کودکان ۵۹-۱ ماهه استان کرمانشاه طی سالهای ۹۳-۱۳۹۰ استخراج شد. اطلاعات شامل مشخصات دموگرافیک (سن، جنس متوفی، محل سکونت و شهرستان) و علت مرگ کودکان بر اساس دهمین طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD-۱۰) جمع آوری شد. موارد مرگ و میر کودکان در هر سال بر تعداد تولدها تقسیم شد. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: ۴۳۵ مرگ در بیمارستانهای استان کرمانشاه ثبت شده بود. میانگین و انحراف معیار سن مرگ کودکان ۹۹/۱۳±۳۳/۱۳ ماه بود. بیشترین موارد مرگ مربوط به جنس پسر (۹/۵۴%) و از نظر محل سکونت، ۷۸% (۳۳۷ مورد) از افراد در شهر و بقیه در روستا بودند. بیشترین میزان مرگ مربوط به سال ۱۳۹۰ (۶/۳ مرگ در هر هزار تولد) و کمترین میزان مربوط به سال ۱۳۹۲ (۵/۲ مرگ در هر هزار تولد) بود. بیشترین علت مرگ کودکان مربوط به حوادث و سوانح (۶/۱۸%) و کمترین میزان علت منجر به مرگ مربوط به بیماریهای سیستم ادراری- تناسلی بود (۳%). بین جنسیت و محل سکونت با علل مرگ و میر کودکان ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد (۰۵/۰P>). نتیجه گیری: با توجه به مهمترین علل مرگ، طراحی مداخلات و آموزش والدین و کودکان در خصوص پیشگیری از سوانح و حوادث و بالا بردن آگاهی والدین در مورد علائم و نشانههای بیماریها به ویژه بیماری های دستگاه تنفسی به منظور کاهش مرگ و میر کودکان، ضروری به نظر می رسد. واژههای کلیدی: میزان، مرگ و میر، کودکان ۵۹-۱ ماهه، کرمانشاه