اثر دگزامتازون و استرس شنا بر تعدیل درد در دو روش ارزیابی درد در موش سوری

خلاصه سابقه و هدف: نتایج مطالعات قبلی نشان داده اند که احتمالا گلوکوکورتیکوئید ها بر تعدیل درد های حاد و مزمن اثر می گذارند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر استرس حاد شنا و دگزامتازون (به عنوان آگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوئیدی ) بردرد حاد، در دو روش ارزیابی درد(Tail flick و Hot plate) در موش سوری است . مواد و روش ها: دراین مطالعه تجربی از ۶۰ سر موش سوری نر از نژاد آلبینو در ۶ گروه ۱۰ تایی و با وزن ۲۵ تا۳۰ گرم در هر مدل ارزیابی درد استفاده گردید. دگزامتازون با دوزهای ۵/۰، ۱ و ۲ میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن، یا هم حجم آن اتانول ۲ درصد و سالین به صورت زیر جلدی۳۰ دقیقه قبل از انجام آزمون ها به همه موش ها تزریق شد. برای ایجاد استرس حیوان ها یک دقیقه در آب سرد (۱۸ تا ۲۲ درجه سانتیگراد) شنا کردند. ۳ دقیقه بعد از استرس و ۳۳ دقیقه بعد از تزریق دگزامتازون ، تمام موش ها توسط هر دو روش ارزیابی درد مورد آزمون قرار گرفتند. ملاک ارزیابی درد در آزمون Tail flick، اندازه گیری زمانی بود که حیوان در اثر احساس درد دم خود را تکان داده و تابش اشعه قطع می شود که آن را زمان پاسخ به درد یا زمان Latency می نامند. این زمان با حساسیت دهم ثانیه توسط دستگاه به ثبت رسید. در Hot plate نیز زمانی که حیوان شروع به لیسیدن پاهای جلویی و یا بالابردن پاهای عقبی (پرش ) می کرد به عنوان نقطه پایان و شاخص درد در نظرگرفته شده است .یافته ها: نتایج نشان داد که استرس آب سرد و دگزامتازون با دوزهای ۵/۰و ۱ میلی گرم در کیلوگرم به طور معنی داری پاسخ دهی حیوان ها را به محرک های دردزا در هردو مدل کاهش داد (۰۱/۰p<). دگزامتازون با دوز ۲ میلی گرم در کیلوگرم تاثیر معنی داری نداشت، در حالی که اثرات استرس به تنهایی نسبت به دگزامتازون بیشتر بود.نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که استرس و فعال شدن گیرنده های گلوکوکورتیکوئیدی سبب کاهش درد حاد (افزایش بی دردی ) می شوند. برای پی بردن به مکانیسم های ضد دردی استرس و گلوکوکورتیکوئیدها لازم است مطالعات و تحقیقات بیشتری انجام گیرد. واژه های کلیدی: گیرنده های گلوکوکورتیکوئیدی، درد، Tail flick، Hot plate، استرس، موش سوری