شیوع عفونت هپاتیت B دربیماران مبتلا به لیکن پلان در شهرکرمان در سال ۱۳۸۱

خلاصهسابقه و هدف: لیکن پلان یک بیماری التهابی پاپولواسکواموس است که همراهی آن با بیماری های کبدی به خصوص هپاتیت B تا کنون در چندین مطالعه ذکر شده است. با توجه به شیوع روزافزون، هپاتیت B در جامعه ما و اهمیت آلودگی به این ویروس که یکی از معضلات بهداشتی در ایران می باشد، مطالعه ای در جمعیت شهرکرمان برای بررسی فراوانی موارد مثبت آلودگی با آنتی ژن سطحی هپاتیت B (HBsAg) در بیماران لیکن پلان انجام شد تا با میزان فراوانی آن در کل جامعه کرمانی که معادل یک تا دو درصد است، مقایسه شود.مواد و روش ها :در طی این بررسی توصیفی – تحلیلی، مطالعه بر روی۱۲۰ نفر بیمار مبتلا به لیکن پلان و ۱۸۳ نفر شاهد سالم از داوطلبان اهداء کننده خون در طی ۱۰ ماه در سال ۱۳۸۱ در شهر کرمان در درمانگاه های تخصصی پوست انجام گرفت. تشخیص بیماران بر اساس یافته های بالینی و بیوپسی پوست انجام گرفت. آزمایش جستجو برای HBsAg درسرم درخواست شد. جستجو برای HBsAg به روش ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent assay) برای هر دو گروه بیماران و شاهد صورت گرفت. یافته ها: میانگین سنی بیماران ۴۵/۱±۷۵/۳۵ سال و میانگین در گروه شاهد ۷/۰±۷/۳۲ بود. در گروه بیماران ۵۷ نفر(۵/۴۷%) زن و ۶۳ نفر(۵/۵۲%) مرد بودند، از گروه شاهد ۴۶ نفر (۲۵%) زن و ۱۳۷ نفر(۷۵%) مرد بودند. هم چنین نتایج نشان داد که شایع ترین محل ابتلا به لیکن پلان اندام فوقانی (۵/۶۷%) و شایع ترین فرم بالینی نوع مخاطی (مخاط ژنیتال و دهان) (۵/۶۷% ) و در درجه دوم نوع کلاسیک )۶۵%( بود. درگروه بیماران یک نفر (۸/۰%) از نظر HBsAg مثبت و در گروه شاهد ۴ نفر (۲/۲%) دارای HBsAg در خون محیطی بودند. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان دادند که بررسی تمام بیماران مبتلا به لیکن پلان از نظر آلودگی به آنتی ژن سطحی هپاتیت نوع B لازم نبوده و پیشنهاد می شود مطالعاتی با گروه های بزرگتر و چند کانونه در سایر نقاط کشور انجام شود تا در مورد ضرورت انجام آزمایش مورد نظر به طور قاطعانه نظر داده شود.واژه های کلیدی: لیکن پلان، هپاتیت B،کرمان