نقش سیستم گلوکوکورتیکوییدی هسته اکومبنس بر تعدیل فرآیند حافظه و یادگیری در موش صحرایی

خلاصهسابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی هسته اکومبنس احتمالا در تعدیل فرآیند ذخیره حافظه هیجانی دخیل می باشند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر تزریق آگونیست و آنتاگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوییدی در هسته اکومبنس بر تعدیل فرآیند یادگیری و حافظه (اکتساب، تثبیت و به خاطرآوری) در مدل یادگیری احترازی غیر فعال می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش تجربی بر روی۱۲۰ سر (در ۱۲گروه) موش نر آلبینو از نژاد ویستار با وزن ۲۵۰-۲۲۰ گرم انجام شد. ابتدا به صورت دو طرفه روی هسته اکومبنس کانول راهنما گذاشته شد و یک هفته بعد، موش ها در دستگاه احترازی غیرفعال آموزش داده شدند. کورتیکوسترون به عنوان آگونیست (۱میکروگرم در ۱ میکرولیتر به ازای هرطرف) و RU۳۸۴۸۶ به عنوان آنتاگونیست (۳ نانوگرم در ۱میکرولیتر به ازای هر طرف ) به صورت دو طرفه قبل و بلافاصله بعد از آموزش و قبل از آزمون به خاطرآوری به داخل هسته فوق تزریق شد. گروه های کنترل به میزان هم حجم حلال دریافت نمودند. دو روز بعد آزمون به خاطرآوری انجام شد و در طی آن مدت زمانی که طول می کشید تا حیوان برای اولین بار وارد محفظه تاریک شود و کل زمانی که در محفظه روشن طی می نمود (در طی ۱۰ دقیقه آزمون) به عنوان معیار میزان حافظه در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد که تزریق آگونیست و آنتاگونیست گیرنده گلوکوکورتیکویید به داخل هسته اکومبنس به طور دو طرفه بلافاصله بعد از آموزش به ترتیب موجب افزایش و اختلال در تثبیت حافظه می شود (۰۱/۰p<). تزریق آن ها قبل از آموزش و قبل از آزمون به خاطرآوری تاثیر معنی داری بر فرآیند حافظه هیجانی نداشت (۰۵/۰p<).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی هسته اکومبنس نقش مهمی در تثبیت اطلاعات تازه آموخته شده هیجانی در مدل احترازی غیر فعال دارند.واژه های کلیدی : هسته اکومبنس ، یادگیری و حافظه ، کورتیکوسترون، RU۳۸۴۸۶، موش صحرایی