ارزیابی حافظه بیماران افسرده اساسی بستری شده در بخش روان پزشکی مرکز آموزشی – درمانی مرادی رفسنجان قبل و بعد ازتشنج درمانی الکتریکی در سال ۱۳۸۲

چکیده زمینه و هدف: درمان با تشنج الکتریکی( ECT ) یکی از موثرترین روش های درمانی جهت بهبود بیماران افسرده اساسی می باشد. مهمترین نگرانی در مورد ( ECT ) از دست دادن موقتی و یا حتی دایمی حافظه است . اختلال حافظه را بیشتر از همه بیمارانی گزارش می دهند که بهبود ی چندانی بعد از دریافت ECT پیدا نمی کنند. هدف اصلی این پژوهش ، ارزیابی حافظه بیماران افسرده اساسی بستری شده در بخش روان پزشکی مرکز آ موزشی - درمانی مرادی رفسنجان قبل و بعد ازتشنج درمانی الکتریکی در سال ۱۳۸۲ بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی بوده که بر روی ۵۰ بیمار افسرده اساسی دریافت کننده ECT در بخش اعصاب و روان بیمارستان مرادی به مدت ۶ ماه انجام شد. وضعیت حافظه هر بیمار قبل از شروع درمان و هم چنین ۲۴ ساعت بعد از هر جلسه ECT و یک هفته پس از اتمام ، از طریق تست های حافظه وکسلر و ببکاک مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج به صورت جداول و نمودارها ارایه گردید و برای تجزیه و تحلیل از آزمون های آماری Paired t-Test و Wilcoxon's sign rank test- استفاده شد. یافته ها: بعد از ECT اول ۴۵-۱۸ % و دوم ۱۵-۶ % از بیماران به ترتیب دچار اختلال حافظه کوتاه مدت و دراز مدت شدند. در مورد حافظه کوتاه مدت از ECT دوم به بعد افزایش حافظه وجود داشت اما در مورد حافظه دراز مدت در ECT سوم و چهارم افزایش حافظه و از ECT پنجم به بعد تغییری در حافظه وجود نداشت. درصد فراوانی اختلال حافظه کوتاه مدت و دراز مدت در گروه سنی بالای ۴۵ سال، افراد مت ا هل، بیماران با تحصیلات پایین تر، کشاورز یا خانه دار و بیماران دارای سابقه افسردگی ، بیشترین مقدار بوده است (۰۵/۰ p< ). نتیجه گیری : این مطالعه نشان می دهدکه با بهبود افسردگی اساسی به دنبال الکترو شوک درمانی، حافظه بیماران نیز بهبود یافته است و فقط بعد از ECT اول و دوم ، تعدا دی از بیماران دچار اختلال حافظه شده اند. بنابراین می توان یم بدون ترس از بروز اختلال حافظه از ECT به عنوان روش موثر برای درمان افسردگی بهره جست. واژه های کلیدی : تشنج درمانی الکتریکی ، حافظه ، افسردگی اساسی