محاسبه دز جذبی ناشی از ۱۳۱Iدر تیرویید با استفاده از کد MCNPبرای دو میدان کروی و استوانه ای

چکیده   زمینه و هدف: رادیوایزوتوپ ۱۳۱ I در درمان پرکاری و سرطان تیرویید به طور گسترده استفاده می شود. از این رو محاسبه دقیق دز جذبی در تیرویید و دیگر اعضای بدن حائز اهمیت است.   مواد و روش ها: در این پژوهش، با توجه به روش MIRD و با استفاده از کد محاسباتی MCNP ، دز جذبی ناشی از چشمه رادیواکتیو ۱۳۱ I برای تیرویید با جرم و اندازه معین محاسبه شده است.   یافته ها: نتایج حاصل از دو هندسه در نظر گرفته شده برای هر لوپ تیرویید (کروی و استوانه ای) با یکدیگر مقایسه شده است. نتایج محاسبات نشان می دهد که اگر جرم تیرویید از ۲۰ گرم تا ۷۰ گرم تغییر کند، دز جذبی به ازای یک واپاشی ۲/۴% افزایش می یابد.   نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که اولا در ید درمانی، بایستی به جای جرم کل تیرویید از روش های دقیق برآورد جرم فعال غده تیرویید استفاده شود. ثانیا در محاسبه دز تجویزی برای درمان پرکاری و سرطان تیرویید، تغییرات دز جذبی بر حسب جرم تیرویید نیز مورد توجه قرار گیرد، زیرا دز جذبی به ازای یک واپاشی وابسته به جرم تیرویید است.   واژه های کلیدی: دز جذبی، رادیوایزوتوپ ۱۳۱ I ، روش MIRD ، کد محاسباتی MCNP ، غده تیرویید