مطالعه اثر انواع مختلف عسل بر رشد سویه استاندارد سودوموناس آئروژینوزا در شرایط برون تنی

چکیده زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeroginosa) یک باسیل گرم منفی است که به صورت فلور طبیعی در دستگاه گوارش و پوست یافت می شود. این باکتری در ایجاد عفونت های فرصت طلب در سوختگی ها و زخم ها از اهمیت خاصی برخوردار است و با توجه به مقاومت این باکتری به طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها، یافتن مواد جایگزین بدون عوارض مانند عسل توسط بعضی از متخصصین توصیه شده است. با توجه به خواص ضد میکروبی عسل های مختلف بر آن شدیم تا در این مطالعه اثر این ماده را در منطقه کاشان روی باکتری فوق مورد بررسی و مطالعه قرار دهیم. مواد و روش ها: این مطالعه با روش آزمایشگاهی انجام شد. از ۱۵ نمونه عسل تهیه شده، ۸ نمونه عسل انتخاب و پس از انجام آزمایشات شیمیایی، مقدار قندهای احیاء کننده، آنزیم دیاستاز و مقدار قند ساکارز آن ها تعیین گردید. به این ترتیب ۶ نمونه عسل طبیعی و دو نمونه عسل غیرطبیعی و یک نمونه عسل ساختگی از شکر جهت کنترل انتخاب گردیدند. پس از تهیه رقت های ۵،۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵، ۳۰% از هریک از نمونه ها در محیط مولرهینتون (V/V)، سوش استاندارد (۲۷۸۵۳=ATCC) سودوموناس آئروژینوزا روی محیط های فوق کشت و نتایج ارزیابی گردید. دو نمونه عسل طبیعی نیز بعد از حرارت دادن با رقت های فوق، مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که عسل طبیعی دارای سطح آنزیم استاندارد از رقت ۱۰% به بالا روی رشد باکتری موثر بوده و از رقت ۲۰% به بالا کاملا مانع رشد باکتری شد در حالی که عسل های طبیعی فاقد آنزیم دیاستاز اثرات ضد میکروبی کمتری داشتند. عسل های غیرطبیعی هیچ گونه اثر ضدمیکروبی نداشتند. نتایج نشان داد که حرارت دادن باعث کاهش خاصیت ضدمیکروبی عسل می شود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که عسل های طبیعی دارای اثرات ضد میکروبی روی سودوموناس آئروژینوزا هستند و با توجه به مقاومت این باکتری نسبت به طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها، به عنوان یک جایگزین با پایش کامل عفونت و انجام تحقیقات درون تنی بیشتر، می تواند مورد نظر قرار گیرد. واژ ه های کلیدی: دیاستاز، زخم، سوختگی، سودوموناس آئروژینوزا، عسل