طراحی های تنها موردی و مورد- شاهدی در ارزیابی اثر متقابل ژن- محیط با استفاده از داده های سرطان پستان

زمینه و هدف: اثر متقابل عوامل ژنتیکی و محیطی در اپیدمیولوژی به طور گسترده ای مورد توجه قرار گرفته است. روش های سنتی مطالعه این اثر به گروه شاهد نیاز دارد که انتخاب مناسب آن دارای مشکلاتی است. در طراحی نوین تنها موردی، این اثر را با داده های موارد (بیماران) می توان بدست آورد. در این تحقیق اثر متقابل ژن - محیط با داده های بیماران مبتلا به سرطان پستان با استفاده از دو طراحی مورد - شاهدی و تنها موردی بررسی شده است.   مواد و روش ها: این مطالعه با دو طراحی تنها موردی و مورد شاهدی همسان شده در سال ۱۳۸۷ انجام گرفته است. با روش تصادفی ساده ۳۰۰ فرد مبتلا به سرطان پستان از درمانگاه شهید مطهری برای هر دو طراحی، و با روش در دسترس ۳۰۰ فرد به عنوان شاهد برای طراحی مورد- شاهدی از مراجعین سایر بخش های مراقبتی درمانگاه شهید مطهری انتخاب شدند. داده ها با آزمون های رگرسیون لجستیک و رگرسیون لجستیک شرطی تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: حدودهای اطمینان و -۲log likelihood همه متغیرها در طراحی تنها موردی بهتر از مورد- شاهدی بود. خطای معیار در سن اولین قاعدگی، اولین زایمان در بالای ۳۴ سال و افراد زایمان نکرده، سابقه تولد زنده، سابقه شیردهی و مصرف قرص های پیشگیری از بارداری در طراحی تنها موردی کمتر از مورد - شاهدی بود. مقدار P در متغیرهای سن اولین قاعدگی، اولین زایمان در بالای ۳۴ سال و افراد زایمان نکرده، سابقه تولد زنده و سابقه شیردهی در طراحی تنها موردی کوچک تر از مورد - شاهدی بود.   نتیجه گیری: مدل تنها موردی، روشی کارا به لحاظ آماری، حجم نمونه و راحتی نسبی اجرا برای مطالعه اثر متقابل می باشد.   واژه های کلیدی: تنها موردی، مورد- شاهدی، سرطان پستان، اثر متقابل ژن محیط