بررسی کیفیت آب شرب بردسیر در سال های ۱۳۸۹-۱۳۸۸ (گزارش کوتاه)

چکیده   زمینه و هدف: دستیابی به آب آشامیدنی سالم و کافی از اهداف مهم و ملی کشورهاست. هدف از این تحقیق، تعیین کیفیت میکروبی و شیمیایی آب شرب شهرستان بردسیر در سال های ۱۳۸۹-۱۳۸۸ و مقایسه نتایج حاصله با استاندارد های ایران و رهنمودهای WHO است.   مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی، تعداد ۲۷۲۶ نمونه برای آزمایش میکروبی و ۱۳۴ نمونه برای آزمایش شیمیایی از شبکه های توزیع آب شرب شهرها و روستاهای تحت مطالعه برداشت شد. پارامترهای خوردگی شامل اندیس های لانژلیه، رایزنر، تهاجمی، غلظت نیترات و نیتریت، تعداد کلیفرم مدفوعی و کلر باقی مانده مورد پایش قرار گرفت. نتایج مطالعه به صورت میانگین و انحراف معیار گزارش گردید.   یافته ها: میانگین کلر باقی مانده در آب شرب و میانگین تعداد باکتری کلی فرم گرماپای برحسب MPN/۱۰۰ml به ترتیب برابر ۲۳/۰ ± ۳۱/۰ میلی گرم در لیتر و ۶۲/۱±۸۱/۱ میلی گرم در دسی لیتر بود. میانگین غلظت نیترات و نیتریت به ترتیب ۵۴/۴ ± ۸۴/۷ و ۰۲۶/۰ ± ۰۲۳/۰ میلی گرم در لیتر بدست آمد. میانگین اندیس های خوردگی لانژلیه، رایزنر و تهاجمی به ترتیب ۴۱/۰+، ۰۱/۷ و ۳۶/۱۲ بود.   نتیجه گیری: میانگین شاخص مطلوبیت فقدان باکتری کلی فرم گرماپای در شهرستان بردسیر بر اساس رهنمود های سازمان جهانی بهداشت در محدوده خوب قرار دارد. میزان نیترات و نیتریت در کلیه نمونه ها کمتر از حدود مجاز استاندارد ایران و رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت است. آب شرب شهرستان بردسیر طبق اندیس های لانژلیه، رایزنر و تهاجمی به ترتیب رسوب گذار، کمی رسوب گذار و رسوب گذار می باشد. گر چه کیفیت میکروبی و شیمیایی آب در حدود استاندارد است ولی با توجه به شرایط و پتانسیل های آلودگی در منطقه، پایش ضرورت دا رد. واژه های کلیدی: اندیس لانژلیه رایزنر و تهاجمی، کیفیت آب شرب