مقایسه بیان کمی فاکتور نسخه برداری RUNX۲ در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی با محیط تمایزی استئوبلاستی و داروی زولدرونیک اسید

چکیده   زمینه و هدف: RUNX۲ اختصاصی ترین فاکتور نسخه برداری در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست می باشد. در این تحقیق، میزان بیان کمی این فاکتور در طول تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست با استفاده از محیط تمایزی استئوبلاستی و داروی زولدرونیک اسید مورد ارزیابی قرار گرفت.   مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، سلولهای بنیادی مزانشیمی انسانی تحت تیمار با محیط تمایزی استئوبلاستی و داروی زولدرونیک اسید قرار گرفتند. استخراج RNA در هفتههای اول، دوم و سوم تمایز استئوبلاستیک و از سلولهای بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته صورت گرفت. بیان کمی RUNX۲ با روش quantitative Real Time-PCR سنجیده شد.   یافته ها: بیان ژن RUNX۲ تحت تاثیر محیط تمایزی در هفته های اول، دوم و سوم تمایز در مقایسه با سلول های بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته، به ترتیب ۰۹/۰±۷۶/۱، ۲۵/۰±۵۴/۳ و ۱۷/۰±۴۰/۳ برابر و تحت تیمار با داروی زولدرونیک اسید به ترتیب ۱۳/۰±۹۱/۲، ۳۰/۰±۲۵/۳ و ۲۳/۰±۳۶/۳ برابر بود. مقایسه میزان افزایش بیان ژن RUNX۲ در هفته اول تمایز با محیط تمایزی و داروی زولدرونیک اسید اختلاف معنی دار از نظر آماری نشان می دهد (۰۵/۰ p< ). در حالی که میزان بیان RUNX۲ در هفته دوم و سوم تمایز با محیط تمایزی و داروی زولدرونیک اسید تقریبا یکسان بود.   نتیجه گیری : بیان ژن RUNX۲ در طول تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست تحت تاثیر محیط تمایزی و داروی زولدرونیک اسید افزایش پیدا می کند. افزایش بیان RUNX۲ در هفته اول تیمار با زولدرونیک اسید بیانگر تاثیر تسریع تمایز استئوبلاستی با داروی زولدرونیک اسید می باشد.   واژه های کلیدی: سلول های بنیادی مزانشیمی، محیط تمایزی، زولدرونیک اسید، فاکتور نسخه برداری RUNX۲