تاثیر اسیدرتینوئیک ترانس در اپی تلیزاسیون بافت بلاستما در شرایط آزمایشگاهی (برون تنی)

زمینه و هدف : اسید رتینوئیک می تواند در بسیاری از فرآیندهای پایه بیولوژیکی مانند رشد و تمایز اثر بگذارد. یکی از این اثرات اپی تلیزاسیون است که بافت بلاستما بدلیل داشتن سلول های شبه جنینی می تواند اثر غلظت های مختلف اسید رتینوئیک را در اپی تلیزاسیون نشان دهد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر اسید رتینوئیک ترانس در اپی تلیزاسیون بافت بلاستما در شرایط آزمایشگاهی می باشد.   مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای، بلاستمای لاله گوش خرگوش نر نژاد نیوزلندی به صورت حلقه ای بوسیله پانچ، جدا گردید و در محیط کشت مخلوط با غلظت های ۰۰۰۰۱/۰، ۰۰۰۱/۰ و ۰۰۱/۰ میکرولیتر بر میلی لیتر اسید رتینوئیک کشت داده شد و در روز های ۳، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ به کمک تکنیک رنگ آمیزی هماتوکسیلن ائوزین و تری کروم ماسون با میکروسکوپ نوری مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفت.   یافته ها: اپی تلیوم زایی در نمونه کنترل (بدون تیمار با اسید رتینوئیک) از روز ۱۴ بعد از کشت رخ داد، ولی نمونه های تحت تیمار با اسید رتینوئیک در غلظت ۰۰۰۰۱/۰ میکرولیتر بر میلی لیتر بیشترین روند اپی تلیوم زایی و در غلظت ۰۰۱/۰ میکرولیتر بر میلی لیتر عدم اپی تلیوم زایی و حتی مرگ سلولی را نشان دادند.   نتیجه گیری: اسید رتینوئیک در روند اپی تلیوم زایی بافت پویایی مانند بلاستما که دارای ویژگی هایی مشابه با سلول ها و بافت های جنینی است اثر می گذارد. واژ ه های کلیدی: اسید رتینوئیک ترانس، بلاستما، اپی تلیال، خرگوش نیوزیلندی