بررسی کیفیت نسخه نویسی در پرونده بیماران بستری در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۸۶

چکیده   زمینه و هدف: یکی از مهم ترین مراحل استفاده از دارو مرحله نسخه نویسی است به عبارتی می توان گفت کیفیت خوب نسخه نویسی بیان گر کیفیت خوب مراقبت است. مطالعه حاضر، با هدف بررسی کیفیت نسخه نویسی در پرونده بیماران بستری در بیمارستان های رفسنجان انجام گردید.   مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی که در ۳ ماهه اول سال ۱۳۸۶ انجام شد، ۸۰۰ برگ دستور دارویی از ۲۰ بخش بالینی به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب و با استفاده از چک لیست پژوهش گر ساخته مشتمل بر مشخصات فردی نویسنده نسخه و ۱۸ آیتم مربوط به کیفیت نسخه نویسی در دو دسته چارت دارویی و نحوه نسخه نویسی بررسی شد. برای رعایت آیتم مورد نظر (امتیاز ۱) و عدم رعایت (امتیاز صفر) در نظر گرفته شد. امتیازات کمتر از ۵۰% به عنوان وضعیت نامطلوب، ۵۰ تا ۷۵% نسبتا مطلوب و بیش از ۷۵% به عنوان مطلوب در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه تحلیل شدند.   یافته ها: کیفیت نسخه نویسی در پرونده بیماران با میانگین ۸۴/۲ ± ۳۳/۱۲ وضعیت نسبتا مطلوبی داشت. نحوه نوشتن چارت دارویی دارای وضعیت مطلوب (۷۴/۰±۴۹/۳) و نحوه نسخه نویسی وضعیت نسبتا مطلوبی (۴/۲±۸۹/۸) داشت. ثبت مشخصات بیمار در ۹/۹۴% موارد و مشخص بودن شکل دارو در ۲/۸۶% موارد رعایت شده بود. بین کیفیت نسخه نویسی با تحصیلات پزشک، نوع شیفت و تعداد اقلام دارویی ارتباط معنی داری وجود داشت (۰۵/۰ > p ).   نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، استانداردهای نسخه نویسی در حد مطلوبی رعایت نشده است که می تواند زمینه ساز اشتباهات دارویی باشد.   واژه های کلیدی: دارو، کیفیت نسخه نویسی، اشتباهات نسخه نویسی، بیماران بستری