بررسی ارتباط راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و باور آمیختگی فکر- عمل با میزان نگرانی دانشجویان

gte vml ۱]> چکیده زمینه و هدف: نگرانی یک ویژگی مشترک و به طور بالقوه ناتوان کننده در مبتلایان اختلالات اضطرابی می باشد. هدف از این پژوهش تعیین ارتباط راهبرد تنظیم شناختی هیجان و باور آمیختگی فکر- عمل با میزان نگرانی دانشجویان می باشد. مواد و روشها: نمونه آماری این تحقیق مقطعی شامل ۲۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور استان آذربایجان شرقی در سال تحصیلی ۹۱- ۱۳۹۰ بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه نگرانی Penn state ، باور آمیختگی فکر- عمل Rachman و همکاران و فرم کوتاه پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان Garnefski و همکاران استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه استاندارد مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بین راهبردهای پذیرش (۲۲۱/۰- =r و ۰۰۲/۰=p)، تمرکز مجدد مثبت (۲۶۲/۰- =r و ۰۰۱/۰=p) و تمرکز مجدد برنامه ریزی تنظیم شناختی هیجان (۳۲۲/۰- =r و ۰۰۱/۰=p) با نگرانی، همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد. اما رابطه نگرانی با راهبرد فاجعه آمیز تلقی کردن (۳۷۹/۰ =r و ۰۰۱/۰=p) مثبت و معنی دار می باشد. و متغیر نگرانی با عامل احساس مسئولیت در قبال افکار مثبت (۶۷۴/۰=r و ۰۰۱/۰=p) و عامل احساس مسئولیت در قبال افکار جلوگیری از خطر (۵۷۷/۰=r و ۰۰۱/۰=p) ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه استاندارد نشان داد که راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در تبیین نگرانی (۲۹%=R۲) و عامل های باور آمیختگی فکر- عمل در تبیین نگرانی (۶/۵۴%=R۲) سهم داشتند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد بین راهبردهای ناکارآمد و باور آمیختگی فکر- عمل با نگرانی رابطه وجود دارد. بنابراین، به نظر می رسد وقوع سوگیرهای شناختی مانند فکر- عمل و راهبردهای ناکارآمد، آسیب پذیری فرد را نسبت به نگرانی افزایش می دهد. واژه های کلیدی: راهبرد تنظیم شناختی هیجان، باور آمیختگی فکر- عمل، نگرانی