بررسی شیوع سرمی ایمونوگلوبولین های IgG و IgM ضد توکسوپلاسما گوندی در مادران باردار مراجعه کننده به زایشگاه نیک نفس رفسنجان و بند ناف نوزادان آنها در سال ۱۳۹۲

زمینه و هدف: توکسوپلاسما حداقل بین ۳۰ تا ۶۰ % از انسان ها را در بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران آلوده می کند. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع سرمی آنتی بادی های ضد توکسوپلاسما در مادران باردار شهرستان رفسنجان و نوزادان آنها و نیز تعیین نقش برخی از عوامل احتمالی موثر در اپیدمیولوژی این عفونت بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، سرم نمونه های خون ۳۳۳ مادر باردار و نیز خون بند ناف جنین های آنها با استفاده از کیت های تجاری ELISA از نظر وجود آنتی بادی های اختصاصی IgG و IgM ضد توکسوپلاسما گوندی مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین، اطلاعات مربوط به برخی از عوامل احتمالی موثر بر اپیدمیولوژی عفونت ثبت گردید. داده ها با روش های آمار توصیفی و آزمون های آماری شامل مجذور کای و اختلاف میانگین ها مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: از مجموع ۲۴۰ نمونه خون مادر و ۲۵۴ نمونه خون بندناف که ایمونوگلوبولین های IgG ضد توکسوپلاسما در سرم آنها ردیابی شد، به ترتیب تعداد ۷۳ مورد (۴/۳۰%) و ۸۳ مورد (۷/۳۲%) مثبت بودند. از سوی دیگر، تنها یک نمونه خون بند ناف (۳/۰%) از نظر  IgMضد توکسوپلاسما مثبت بود. نتایج IgG با سطح تحصیلات مادر، محل سکونت در شهر یا روستا، نگهداری یا تماس نزدیک با گربه و شغل مادر دارای ارتباط معنی دار بود. نسبت شانس آلودگی به توکسوپلاسما در زنان خانه دار ۸/۳ برابر زنان غیر خانه دار، در زنان روستایی ۲۴/۲ برابر زنان شهری و در افراد با تماس نزدیک با گربه ۸۴/۱ برابر افراد بدون تماس نزدیک با گربه برآورد گردید. نتیجه گیری: علی رغم شرایط نا مناسب محیطی، امکان انتقال این عفونت را در استان کرمان فراهم است. زندگی در روستا، تماس با گربه، خانه دار بودن و تحصیلات پایین مادران باردار از عوامل خطرزا در ابتلا به عفونت محسوب می شوند. واژه های کلیدی: توکسوپلاسما، توکسوپلاسموزیس مادرزادی، بندناف