تحلیل نشانه شناختی نهادهای اجتماعی در سینمای رسول صدر عاملی

سینما از طریق فیلم به نحوی جامعه اطراف خود را به تصویر می کشد و در واقع گرایش های روحی، روانی و ضمیر ناخودآگاه جمعی را منعکس می سازد. فیلم ها با افشای نهادهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی یک جامعه روحیات یک دوران را مجسم می سازند. در این نوشتار با تکیه بر نظریه کراکائر در عین مدنظر داشتن نظریه ژان دووینیو و با روش نشانه شناسی در سطح تحلیل همنشینی و تحلیل جانشینی و بهره گیری از استعاره ها، نمادها و برخی رمزهای فنی به آشکارسازی نهادهای اجتماعی پرداخته شده است. بنابر یافته های تحقیق این نهادها مخدوش و بیمار بوده و گرفتار تعارضات هنجاری و بیماری هایی چون دورویی، ریاکاری و فریبکاری هستند و صفات ناپسند، ناهنجاری ها و کژرفتاری های بسیاری را باعث می شوند و بستر مناسبی برای اجتماعی شدن و هویت یافتن نوجوانان و جوانان نیستند. تعارضات هنجاری و ریاکاری ناشی از آن در بزرگسالان، در نوجوانان و جوانان سرکشی و سر باز زدن از هنجارهای اجتماعی را به دنبال دارد.