ارزیابی تاثیر گردشگری بر افزایش عایدی مالی شهرداری ها

بسیاری بر این باورند که گردشگری بزرگترین صنعت جهان است. این در حالی است که تعیین ارزش واقعی این صنعت بسیار دشوار است اما پتانسیل اقتصادی صنعت گردشگری موضوعی غیرقابل انکار است. اقتصاد گردشگری ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را تشکیل می دهد و ۶-۷ درصد از کل مشاغل را شامل می شود. گردشگری بین الملل در صادرات جهانی رتبه چهارم را (پس از سوخت ها، مواد پتروشیمی و صنایع خودرو) دارد و منبع اصلی ارز خارجی برای یک سوم کشورهای در حال توسعه و نیمی از کشورهای کمتر توسعه یافته اقتصادی است. برآورد میشود که این صنعت سالانه ۱ تریلیون دلار ارزش دارد و از طرق مختلف می تواند پتانسیل اقتصادی عظیمش را به مقاصدی که مایل به توسعه در این زمینه هستند سرازیر کند. از جمله این راه ها می توان به اشتغال زایی به صورت مستقیم و غیر مستقیم، تبادل و تبدیل ارز از طریق بانک ها و صرافی ها، واردات و مالیات اشاره کرد. در سال های اخیر رشد چشم گیر گردشگری و جهان گردی به وقوع پیوسته که از جمله دلایل آن می توان به پیشرفت تکنولوژی، توسعه حمل و نقل، گسترش شبکه های اجتماعی و تبلیغات و افزایش تمایل مردم برای سفرهای بیشتر به مقاصد جدید نام برد. یکی از بزرگترین فواید گردشگری، امکان درآمدزایی از طریق درآمد ارزی است. اقتصاد میزبان با استفاده از درآمدی که از طریق مخارج گردشگری به دست می آورد می تواند سرمایه گذاری مجددی انجام دهد. برخی از مقاصد ممکن است این پول را برای توسعه بیشتر صنعت گردشگری خود هزینه نمایند و برخی دیگر ممکن است این درآمد را صرف خدمات عمومی مانند آموزش و خدمات بهداشتی و درمانی نمایند. اینکه مقاصد گردشگری چگونه این منابع مالی را مدیریت نمایند تا حدودی آینده آن ها را نیز مشخص می نماید. موضوعی که پس از انقلاب در ایران بشدت ضعیف و ناکارآمد دنبال شده است و لزوم توجه ویژه به اقتصاد شهری شهرهای با غنای فرهنگی، تاریخی و ملی ایران همچون شهر کهنسال شهیراز بیش از پیش احساس میشود. در مطالعه حاضر تلاش شده است که به شناخت و رتبه بندی عوامل موثر بر بهبود اقتصاد گردشگری پرداخته شود و سپس مجموعه معیارهایی به کمک مدل تحلیل سلسله مراتبی مورد آنالیز قرار گیرد. برای این مهم فاکتورهای موثر توسط تحلیل سلسله مراتبی (AHP) با مدل های ExpertChoice و SPSS مورد استفاده قرار گرفته است.