مطالعه ترکیب بندی در نگاره «سیاوش و افراسیاب در شکارگاه» از شاهنامه طهماسبی بر اساس نظریه روان شناسی گشتالت

ترکیب بندی یک اثر هنری نقش مهمی در انتقال مفاهیم به مخاطب دارد از این رو مقاله حاضر بر آن است که با استناد به رویکرد روان شناسی گشتالت در ترکیب بندی نگاره سیاوش و افراسیاب در شکارگاه از شاهنامه طهماسبی اقدام نماید. همچنینن پژوهش پیش رو در جهت پاسخ گویی به این پرسش است که بر اساس نظریه روان شناسی گشتالت در ترکیب بندی نگاره سیاوش و افراسیاب در شکارگاه به چه نتایجی می توان دست یافت؟ در راستای پاسخ به این پرسش که داده های آن از طریق منابع کتابخانه ای و اینترنتی جمع آوری شده است و به لحاظ ماهیت این پژوهش توصیفی-تحلیلی و از نوع کیفی است. نگاره مزبور از منظر روان شناسی گشتالت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که در ترکیب بندی این نگاره از اصول هفتگانه گشتالت که شامل اصل مشابهت، اصل مجاورت، اصل تداوم، اصل یکپارچگی یا تکمیل و اصل سرنوشت مشترک و اصل فراپوشانندگی می شود استفاده شده است و می توان دریافت که عناصر موجود در شکل که با هم در ارتباط هستند و ترکیب بندی شکل را تشکیل می دهند در کنار هم دارای مفاهیم مستقلی می باشند.