بررسی آثار اقتصادی و اجتماعی دورههای آزمایشی قراردادهای کاری

این پژوهش به بررسی اقتصاد دورههای آزمایشی برای قراردادهای استخدامی با هدف محاسبه اثرات بر بهرهوری اقتصادی و رفاه اجتماعی می پردازد، که از دیدگاهی مبتنی بر قانون و اقتصاد کلاسیک استفاده می کند، در حالی که از فرضیات مربوط به کامل بودن بازار آزاد اجتناب می شود. در عوض، به منظور اجتناب از مشکلات مربوط به یک حوزه بسیار محدود، از زوایای اقتصاد خرد، اقتصاد کلان و اجتماعی استفاده می کند، تا رفاه اجتماعی گستردهتر را نادیده نگیرد. پارادایم حقوقی مورد استفاده درپژوهش حاضر از حقوق ایران می آید، که محتوای سیستم قانون کار ایران و محتوای قانونی دوره آزمایشی برای قراردادهای کار را طبق قانون قراردادهای کار ایران ارائه می نماید تا مبنایی را برای تجزیه و تحلیل ارائه کند. نتایج این پژوهش نشان می دهد: یک دوره آزمایشی هم از نظر هدف و هم از نظر اثر با کارایی اقتصادی مطابقت دارد. با این حال، مشکلات مرتبط با عدم تقارن بازار، سودمندی ذهنی ریسک و خطرات اجتماعی قابل توجه مرتبط با بازار کار به این معنی است که دستیابی به کارایی بهبود یافته بدون افزایش هزینه اجتماعی دشوار است . برای کمک به جلوگیری از هزینه های اجتماعی می توان از ابزارهای نظارتی و قراردادی مختلفی استفاده کرد. تغییرات در قانون حمایت از اشتغال می تواند اثرات مثبت و البته نامطمئنی را به عنوان یک ابزار اقتصاد کلان فراهم کند، هر چند ممکن است با هزینه اجتماعی همراه باشد. دوره آزمایشی ایران برای قراردادهای کار به طور کلی کارآمد است و اثرات مثبت مختلفی را برای بازارهای کار همراه با عدم اطمینان ارائه می دهد، اما می تواند با کاهش هزینه های اطلاعاتی از طریق قوانین روشن تر، مسئولیت های واضح تر کارفرما و با استفاده از اجبار اطلاعاتی کارآمدتر شود.