بررسی سایکودرام به عنوان یک ابزار مشاهده ای و روانشناختی

سایکودرام یکی از تکنیکهای خاص نمایشی است که برای اهداف درمانی استفاده می.شود منشا آن ژاکوب لوی مورنو است که در سال ۱۹۴۵ آن را به صورت علمی معرفی کرد و توانست حقیقت و اصل آن را کشف و همچنین از طریق روانشناسی نمایشی بازنمایی کند. مورنو حدس زد که فرآیندهایی وجود دارد که به شخص اجازه میدهد برای دیگری عامل درمانی باشد و بر پتانسیلهای گروهی تاکید کرد که درون آن روان درام تاثیر خاص خود را دارد ."(Royce ،۲۰۰۴) ملاقات بین افراد با روابط خوب یا بهتر بگوییم روابط متقابل که همراه با درک مشخص میشود. و در آن حضور افراد مورد آزمایش میتواند تاثیر گذار باشد که به طور کامل و آزادانه خود را بیان میکنند. سایکودرام تحلیل فرآیندی است که از تجزیه و موشکافی سوژه در گروه برای کمک به او در گذار با تکرار روان رنجور که به خلق بازنمایی همه اتفاقات موجب شده به اصل رنجش درفرد پیش آمده درسراسر بازی نمادین منجر میش ود درواقع سایکودرام مانند یک ابزار درمانی کاربردی درمتفاوت ترین زمینه ها مانند درمان بیماران روان پریش درتشخیص مضاعف وتشریح بیماریها ی عصبی می تواند کمک کننده باشد علاوه براین ماازروان درام آموزشی مانند روش آموزشی درداخل موسسات و آموزشگاه ها صحبت می کنیم که تاکید باید کرد زبان نمایشی می تواند به یک ابزار آموزشی یا بهتر بگویی یک زبان خاص درآموزش تئاتر تبدیل شود که برای نیازهای کودک و نوجوان نه براساس انتظارات بزرگسالان بلکه براساس نیاز خود کودک ایجاد شود البته باید به آن توجه بیشتری شود تا فرد روش های خلاق، بیانی ارتباطی خود را توسعه توسعه دهد