بررسی رابطه بین سبکهای فرزندپروری با خلاقیت دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان پردیس

در جهان امروز بالاترین و بهترین تولید برای کشورهایی که بخواهند حرف اول را در دنیا داشته باشند تولید فکر نو و ایده است و این امر به خوبی ضرورت توجه به خلاقیت و پرورش آن را در کودکان و نوجوانان نشان می دهد. خلاقیت موهبتی است که در تمام انسان ها بالقوه موجود است اما ظهور و گسترش آن مستلزم شرایط مناسب است . خانواده اولین و بنیادی ترین نهادی است که در شکل گیری شخصیت انسان نقش اساسی دارد. شخصیت کودک همیشه به رنگ محیط عاطفی خانواده در می آید. با اینکه رابطه منش والدین با رفتار کودک ، حقیقت بدیهی وآشکار است . رفتارها وخصیصه های نامطلوب در رفتار والدینی ریشه دارند که بیش از حد عاطفی و حمایت کننده اند، اخلاق بچه گانه دارند، وعظ کننده ، طرد کننده و بیش از حد وظیفه شناس هستند.در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبکهای فرزند پروری با خلاقیت دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی انجام شد.روش : روش توصیفی - همبستگی است . جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر پردیس بود که از بین آنها نمونه ای به حجم ۱۲۰ متر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای طی سه مرحله انتخاب شدند. ابزار های سنجش پژوهش مشتمل بر دو پرسشنامه استاندارد سبکهای فرزند پروری بامریند و خلاقیت تورنس بود که روایی و پایایی آنها بررسی و مورد تایید قرار گرفت . جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون کولموگروف امیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که سبکهای فرزندپروری با خلاقیت دانش آموزان رابطه مثبت معناداری دارد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش ، فرضیه اول ، سوم و چهارم تایید شد ولی فرضیه دوم مورد تایید قرار نگرفت . بین سبک های فرزند پروری با ابتکار، سیالی و انعطاف پذیری دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی ارتباط معنی داری وجود دارد. اما بین سبک های فرزند پروری وبسط دانش آموزان دختر مقطع ابتداییارتباط معنی داری وجود ندارد.