حقوق تربیتی کودک از منظر روایات و فقه شیعه

تربیت اساس زندگی و شخصیت هر انسان است و کودکی دورانی حساس است که اهمیت تربیت در این سن مساله ای حیاتی برای شکل گیری شخصیت افراد است به همین جهت در منابع دینی به حقوق کودک پرداخته شده است که اهم این حقوق بر محور تربیت قرار دارند لذا چنین سو حقوق تربیتی الی پیش می آید که از منظر روایات و حقوق تربیتی کودک چگونه است به همین جهت در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و روش گردآوری اسنادی نوشتاری به مطالعه و بررسی فقه و روایات شیعه در این زمینه پردداخته شده است و هدف اصلی تبیین و تحلیل مستندات دینی در حوزه حقوق تربیتی کودک است لذا با مطالعات صورت گرفته در منابع دینی و اسلامی به خصوص فقه شیعه چنین بدست آمده است که حقوق نربیتی کودک از منظر روایات و فقه شیعه عبارت است از حق حضانت ،تغذیه حلال،توجه به نیاز های معنوی کودک ،شخصیت دادن به فرزند،انتخاب نام نیکو،تکریم و محبت به کودک،ایجاد تصور ذهنی و معرفی خداوند به فرزند،حق بازی ،داستان گویی،تربیت عملی،تمرین دادن کودک برای رشد و سعادت.از این رو چنین نتیجه گرفته می شود که مبانی دینی مساله تربیت کودم و حقوق آن را به عنوان یک مساله مهم مورد بررسی و تحلیل قرار داده اند