مقایسه تولید سوخک، افزایش اندازه و شکست خواب در چند رقم هیبرید تجاری لیلیوم در گلخانه
محل انتشار: فصلنامه علوم باغبانی ایران، دوره: 53، شماره: 4
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 95
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHS-53-4_017
تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1402
چکیده مقاله:
تشکیل ساقه گل دهنده در لیلیوم نیازمند تولید سوخک تجاری و شکست خواب آن می باشد. تحقیق حاضر در سه آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. آزمایش اول شامل ارزیابی اثر رقم و نفتالین استیک اسید (NAA) (۱۰۰ میلی گرم در لیتر) بر نرخ سوخک زایی از فلس بود. در آزمایش دوم با هدف بررسی اثر بستر کشت و اندازه اولیه سوخک بر درصد تغییر اندازه سوخک طی کشت، سوخک ها از نظر محیط پیرامون در سه اندازه دسته بندی و در دو بستر پیت:پرلیت (۳۰:۷۰) و ماسه کشت شدند. در این دو آزمایش از شش هیبرید تجاری استفاده شد. در آزمایش سوم اثر اندازه سوخک و تیمارهای سرمادهی، گرمادهی و جیبرلیک اسید در شکست خواب سه رقم برتر بررسی شد. در آزمایش اول استفاده از NAA در سوخک زایی فلس ها اثر مثبت نداشته و بیشترین تعداد سوخک (۱/۴ سوخک به ازای هر فلس) توسط فلس های تیمار نشده با NAA در رقم ‘Pinnacle’، تولید شده است. طبق نتایج آزمایش دوم، بزرگترین اندازه سوخک و بستر پیت:پرلیت بهترین نتایج را نشان دادند. در واقع بالاترین درصد تغییر محیط پیرامون (۷/۹۹ درصد) و بیشترین درصد تغییر وزن (۵۶/۱۸۰ درصد) در بزرگترین اندازه سوخک رقم ‘Pinnacle’ در بستر پیت:پرلیت دیده شد. طبق نتایج آزمایش سوم، بیش از ۶۰ درصد سوخک های تیمار شده با جیبرلیک اسید در ارقام ‘Pinnacle’ و ‘Eyeliner’ گلدهی داشته و بزرگترین غنچه (۵۷/۸ سانتی متر) توسط بزرگترین سوخک در ‘Pinnacle’ تولید شد. بنابراین می توان ‘Pinnacle’ و ‘Eyeliner’ را به عنوان ارقام مناسب برای تکثیر و جیبرلیک اسید را جایگزین سرمادهی جهت شکست خواب معرفی نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ملیحه فلاح پور
دانشجوی دکتری، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
علیرضا قنبری
استاد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
پریسا کوباز
استادیار، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی، سازمان تحقیقات ترویج و آموزش کشاورزی، کرج، ایران
اسماعیل چمنی
استاد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
پژمان آزادی
دانشیار، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی، سازمان تحقیقات ترویج و آموزش کشاورزی، کرج، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :