اثربخشی امیددرمانی بر مدیریت استرس و سلامت روان بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی امیددرمانی بر مدیریت استرس و سلامت روان بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر تهران در سال ۱۴۰۱ انجام شد. روش پژوهشی حاضر نیمه آزمایشی است و برای جمع آوری داده ها از طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را ۲۱۰۰۰ بیمار عضو جامعه ام اس شهر تهران تشکیل داده اند که از بین آن ها، ۵۴ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (۲۹ نفر) و گروه کنترل (۲۵ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش امید درمانی به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل استرس ادراک شده کوهن (۱۹۸۳) و سلامت روان گلدبرگ (۱۹۷۲) بودند که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرم افزار SPSS۲۴ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام گرفت. یافته­ها نشان داد که امیددرمانی باعث بهبود مدیریت استرس در بیماران مبتلا به ام اس شد. همچنین نتایج نشان داد که امیددرمانی باعث بهبود سلامت روان و مولفه های آن در بیماران مبتلا به ام اس گردید. بنابراین به نظر می رسد، امید درمانی می تواند باعث کاهش استرس و تکنیک های موثری را برای بهبود سلامت روان در بیماران مبتلا به ام اس ارائه دهد.