کارآیی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی در زنان متاهل
محل انتشار: نشریه پرستاری ایران، دوره: 30، شماره: 105
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 97
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJNIU-30-105_004
تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1402
چکیده مقاله:
چکیده
زمینه و هدف: درمان کوتاه مدت راه حل محور، یکی از رویکردهای جدید در حیطه درمان فردی، زوج درمانی و خانواده درمانی است که به جای تمرکز بر مشکلات، بر یافتن راه حل ها تاکید دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارآیی این رویکرد بر کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی در زنان متاهل انجام گرفت.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مداخله ای نیمه تجربی پیش آزمون- پس آزمون و مقایسه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زنان متاهل مبتلا به افسردگی و ناراضی از زندگی زناشویی مراجعه کننده به مرکز همیاران سلامت روان شهر بجنورد در شش ماه اول سال ۱۳۹۳ بودند. از میان متقاضیان حضور در جلسات، ۳۰ نفر از زنان به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های افسردگیBeck و رضایت زناشویی Enrich بودند که در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل شدند. سپس درمان راه حل محور در شش جلسه برای گروه مداخله اجرا شد اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره و اندازه گیری مکرر توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج مراحل پس آزمون و پیگیری، کاهش معنی دار نمرات افسردگی و افزایش نمرات رضایت زناشویی در گروه مداخله را نسبت گروه کنترل نشان داد. یافته ها حاکی از آن بود که درمان کوتاه مدت راه حل محور، باعث کاهش میزان افسردگی و افزایش رضایت زناشویی زنان گروه مداخله شده بود و نتایج در دوره پیگیری نیز از ثبات لازم برخوردار بود.
نتیجه گیری کلی: نتایج حاکی از اثر بخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی است. بنابراین انجام مداخلات بر اساس این رویکرد درمانی، باعث کاهش مشکلات روان شناختی از جمله افسردگی و بهبود روابط زناشویی مراجعان می گردد.
نویسندگان
امیر عباسی
MS Student in School Counseling, Department of Counseling, University of Allameh Tabatabae, Tehran, Iran
محمد محمدی
MS in Family Counseling, Department of Counseling, University of Tehran, Tehran, Iran
کیانوش زهراکار
Associate Professor, Department of Counseling, Kharazmi University, Tehran, Iran
رضا داورنیا
PhD Student in Counseling, Department of Counseling, Kharazmi University, Tehran, Iran ( Corresponding author). Tel: +۹۸ ۰۹۱۵۵۸۵۱۶۲۹ Email: rezadavarniya@yahoo.com
محسن بابایی گرمخانی
Ph.D Student in Counseling, Department of Counseling, Kharazmi University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :