مقایسه فعالیت فیزیکی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز با دانشگاه تبریز

زمینه و هدف: نقش فعالیت فیزیکی منظم و ادامه­دار در کاهش بیماری عروق کرونر، بعضی از انواع سرطان­ها، چاقی و پوکی استخوان و دیگر مشکلات سلامتی به خوبی شناخته شده است. عدم فعالیت فیزیکی به عنوان عامل خطرساز ولی قابل اصلاح بعضی از بیماری­ها، به یک موضوع کلیدی در بهداشت عمومی تبدیل شده است. این مطالعه با هدف مقایسه فعالیت فیزیکی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز با دانشگاه تبریز انجام شده است.   روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقایسه ای بوده است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه تبریز بود. تعداد ۳۸۴ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و ۳۸۴ نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز و در کل ۷۶۸ نفر دانشجو به عنوان نمونه در مطالعه مشارکت داشتند. اطلاعات مربوط به خصوصیات دموگرافیک و متغیرهای فعالیت فیزیکی دانشجویان با استفاده از پرسشنامه خود گزارش دهی جمع­آوری گردید. از آزمون تی مستقل جهت مقایسه میانگین فعالیت فیزیکی دو گروه و از آزمون آنووای دوراهه جهت بررسی ارتباط بین خصوصیات دموگرافیک و فعالیت فیزیکی استفاده گردید.   یافته­ها: یافته­ها نشان داد که ۸۴/۳۹ درصد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و ۲۴/۳۷ درصد دانشجویان دانشگاه تبریز از فعالیت فیزیکی در سطح خطرزا برخوردارند و بین این دو گروه از نظر فعالیت فیزیکی تفاوت معنی­داری وجود نداشت. همچنین نتایج حاکی از آن بود که ۳۰/۸۱ درصد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و ۲۰/۸۵ درصد دانشجویان دانشگاه تبریز تمایل به افزایش سطح فعالیت فیزیکی خود دارند.   نتیجه گیری: با توجه به این که اکثریت دانشجویان شیوه زندگی کم­تحرک را در پیش گرفته اند و از طرفی اغلب آن ها تمایل به افزایش سطح فعالیت فیزیکی خود داشتند، لازم است مسوولین دانشگاه­ها جهت آگاه کردن هرچه بیشتر دانشجویان از خطرات بی تحرکی و ایجاد انگیزه در آن ها و اختصاص دادن امکاناتی جهت افزایش سطح فعالیت فیزیکی دانشجویان، این قشر جوان و آینده ساز کشور، چاره ای بیندیشند.