اضطراب مادران پس از بستری شدن کودکان در بیمارستان ، قبل و بعد از ترخیص آنان

مقدمه : بستری شدن کودک در بیمارستان یک رویداد اضطراب زا برای کودک و والدین او محسوب می شود. این امر می تواند کودک را تحت الشعاع قرار داده و علاوه بر آن که بهبودی وی را به تاخیر می اندازد، از کارآیی والدین در امر مراقبت از او نیز بکاهد. این اضطراب ممکن است تا مدتها بعد از ترخیص کودک هم ادامه داشته باشد.   هدف : تعیین میزان اضطراب مادران پس از بستری ، قبل و بعداز ترخیص کودکان خود از بیمارستان   نوع پژوهش : مطالعه حاضر یک مطالعه طولی است که در آن میزان اضطراب مادران پس از بستری شدن کودکانشان ، قبل و بعداز ترخیص آنان مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت . جهت گردآوری اطلاعات در این سه مرحله از پرسشنامه اسپیل برگر استفاده شد.   نمونه : تعداد ۷۰ نفر از مادران کودکان ۳-۱ ساله بستری در بیمارستانهای خرم آباد انتخاب شدند و جهت انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری مستمر استفاده گردید.   نتایج : به کارگیری آزمون t زوج نشان داد که بین میزان اضطراب مادران پس از بستری شدن کودکانشان در بیمارستان با میزان اضطراب آنان قبل از ترخیص و بعداز ترخیص کودکان تفاوت آماری معنی داری وجود دارد ( ۰۰۰/۰ = pv ). ضمنا" تفاوت آماری معنی داری بین میزان اضطراب مادران قبل و بعداز ترخیص کودکان از بیمارستان مشاهده گردید (۰۰۰/۰= pv ).   بحث و نتیجه گیری : با توجه به وجود اضطراب در مادران ، در سه مرحله پس از بستری ، قبل و بعداز ترخیص کودکان پیشنهاد می شود پرستاران تاریخچه کاملی از خصوصیات دموگرافیک مادران در بدو پذیرش بدست آورند تا براساس این خصوصیات برنامه ریزی لازم جهت کاهش اضطراب مادران بعمل آید، همچنین به پرستاران توصیه می شود که در هنگام ترخیص کودک شماره تلفنی را در اختیار والدین بگذارند تا در صورت لزوم بتوانند مشکلات خود را مطرح و راه حل دریافت نمایند. انجام تحقیقاتی مشابه در بررسی میزان اضطراب پدران پیشنهاد می گردد تا براساس آن بتوان آنها را در امر مراقبت کودک سهیم نمود.