بررسی میزان اضطراب، افسردگی و استرس در اعضای خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های شهر تهران

مقدمه: اعضای خانواده بیماران بستری در بخشهای ویژه سطوح بالایی از افسردگی،اضطراب واسترس را تجربه می کنند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان افسردگی، اضطراب و استرس در اعضای خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان های منتخب شهر تهران انجام گرفته است. مواد وروش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی است. در این پژوهش میزان افسردگی، اضطراب و استرس ۱۶۰ نفر از اعضا خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های شهر تهران مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای (ازبهمن ما ۱۴۰۰ تا آذرماه ۱۴۰۱) انتخاب شدند. ابزارهای مورد پژوهش پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی و نسخه فارسی پرسشنامه استاندارد DASS-۲۱ بود. داده ها با نرم افزار۲۲-SPSS و با آزمون های آمار توصیفی و مدل رگرسیون خطی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد نمره  میانگین اضطراب اعضا خانواده (۷/۹۲)۱۷/۸۴، میانگین افسردگی (۸/۳۴)۱۷/۴۹ و میانگین استرس (۷/۵۰)۱۸/۳۵ بود. مدل رگرسیون خطی به صورت همزمان نشان می دهد که به ازای افزایش یک واحد سن بطور متوسط ۱۱/۰  نمره اضطراب در اعضاء خانواده کمترمی شود و این کاهش معنادار بود. به ازای افزایش یک واحد سن بطور متوسط ۰/۰۹  نمره افسردگی در اعضاء خانواده کمترمی شود و این کاهش معنادار بود. همچنین به ازای افزایش یک واحد سن بطور متوسط ۱۲/۰  نمره استرس در اعضاء خانواده کمترمی شود و این کاهش معنادار بود. ارتباط معناداری بین سایر متغیرهای جمعیت شناختی با افسردگی، اضطراب واسترس مشاهده نشد. نتیجه گیری: اضطراب اعضا خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه در حد شدید و افسردگی و استرس در حد متوسط بود. با افزایش سن میزان افسردگی، اضطراب واسترس اعضا خانواده بیماران کاهش می یافت. لذا پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه می توانند نقش مهمی در آموزش خانواده ها در رابطه با این بخش ها و همچنین حمایت روانی از آنان داشته باشند.